Όταν ο Ερρίκος ο Πέμπτος, ο πρώτος ρήγας του μαύρου μεσαίωνος, που εκτέλεσε όλο το ηττημένο ασκέρι των Γάλλων, στη μάχη του Αζενκούρ, παντρεύτηκε (λένε στανικώς) την Αικατερίνα του Βαλουά δένοντας τον πρώτο κόμβο μιας ανύπαρκτης αγγλογαλλικής φιλίας, εμφανίστηκε η μορφή του Φάλσταφ, πρώτη φορά στην ουράνια ουσία της, για να στιγματίζει τον ρυθμό του αίματος που εξέπεμπε ο σιδητόφρακτος κόσμος.

Ούτως ή άλλως, ο δέκατος πέμπτος αιώνας στις μάχες έκανε μεγάλη φασαρία - το μέταλλο άναβε από τα χτυπήματα, οι πολιτειολόγοι της εποχής ήταν επιεικώς ανακριβείς κι αυτό εξέπεμπε τιμιότητα: δυο γενιές πριν την Ιωάννα της Λωραίνης, η συνήθης τελετουργία προέβλεπε φρενήρη βιασμό του θύματος και μπόλικες προσευχές στο μολεμένο της σώμα.

Τα χτισμένα κατά ζώνες καράβια με τις πυρφόρες μπάλες, απέπνεαν απίστευτη βρωμιά καθώς το νερό ήταν λιγοστό και οι πάντες προτιμούσαν τα ξίδια για πιοτό. Και τα συνοικέσια έδιναν κι έπαιρναν, καθώς οι Αυλές πυρετωδώς κατασκεύαζαν τις ετικέτες αυτών, παραλογιζόμενες αβέρτα.

Δεν είναι τυχαίο πως ο αιών που προανάφερα διέθετε μετά πολλού κόπου άρτια εικονογράφηση, κι αυτήν μέσα από την τέχνη των Ιταλών τεχνιτών από τα εργαστήρια που μνημονεύει ο Βαζάρι. Όσο για τα εκατέρωθεν της Μάγχης γεγονότα, θα έζεχναν έως τα χρόνια του Λούθηρου και τις πεποιθήσεις των κονκισταδόρων.