Η κυρία Λιακούλη που πολιτεύεται στη Λάρισα με το ΚΙΝΑΛ, έχει επαρκή ρητορική δεινότητα και ξεκίνησα να την παρακολουθώ από ενδιαφέρον. Ακροθιγώς μου θυμίζει τον Νικηφόρο Μανδηλαρά.

Με την ευκαιρία, νομίζω πως καταστάλαξα μετρώντας με μια φουρκέτα το μυστικό ενδιάθετο τριών κομμάτων που διεκδικούν εξουσία.

Η Νέα Δημοκρατία, όλο και πιο απομακρυσμένη από τον τίτλο της, διαθέτει μπόλικον καρατζαφερισμόν, ενώ ο καραμανλισμός της, αμή και το σαμαρίζειν μου φαίνεται εύθρυπτο και επισφαλές. Διέπεται από μίξη κορλεονισμού και περονισμού.

Ο Σύριζα έδωκε μια περιουσία στα κάλαντα τόσο της Δεξιάς (σέχτα Κάμενεφ) αλλά και του Κέντρου (ορφανά τύπου Ραγκούση και Ξενογιαννακοπούλου και πολλών άλλων, που άλλαξαν αδειανό πουκάμισο, κυκλοφορούντες με ντουλαμάδες, άκρως υποκριτικοί.

Το ΚΙΝΑΛ που ξεκίνησε ως συρραφή αντιλήψεων, εξαρτάται σε αυτήν την φάση, από τον Ανδρουλάκη. Δεν βρίσκεται σε στενωπό, αλλά σε φάση «κλειδώματος» στελεχών. Επί έτη πολλά, μάλλιασε η γλώσσα μου επικρίνοντας τους δύο αντιπάλους που δημιούργησαν κυβερνήσεις, από το 2015. Μετά από επτά χρόνια, βρίσκω το Κέντρο (όχι το ΠΑΣΟΚ) ευάρμοστο για μελλοντική ψήφο μου. Αισθάνομαι πάντως πως έχει πολλά χιλιόμετρα να διανύσει. Ωστόσο μπορεί να κερδίσει σε πρώτη φάση Δήμους ή και Περιφέρειες που έχουν ανάγκη ευρωπαϊκά κονδύλια. Άρα, λέω, εάν η Εύα Καϊλή και ο Μαργαρίτης Σχινάς, σαλονικιά και Φουρκιώτης, χτυπήσουν Δημαρχία και Περιφέρεια, θυσιάζοντας λαμπρότερη καριέρα, θα απασφαλίσουν αυτόματα το σφραγισμένο κιβώτιο της Εξουσίας που κατατρύχεται από επαγγελματίες του καθημερινού μεροκάματου. Επίσης σπουδαίο θεωρώ να υπάρχουν Αρμεναίοι και Εβραίοι στον πολιτικό σχεδιασμό, κι όχι «παράγοντες» που υπήρξαν μπαλαδόροι, τουλάχιστον σε πληθωρικές αναλογίες.

Ξέρω πως οι ίδιοι και το περιβάλλον τους ενδεχομένως ονειρεύονται καλύτερες προοπτικές. Αλλά η πόλη και τα περίχωρα έχουν ήδη μπει σε μοιραίο τριπάκι: οι «εγκέφαλοι» της χώρας (και άλλα άγρια θηρία) για παράδειγμα, σχεδιάζουν το άκριτο και άχλα-άχλα «θαλάσσιο μέτωπο» ήτοι μια τιποτενιά πλουτισμού που θα φέρνει κατ' έτος ανυπόφορα γαμησιάτικα.

Τη γνώμη μου λέω και δεν νουθετώ.