Σκεπάζει με ενοχές τον ΕΝΦΙΑ που τον χαντάκωσε, εάν δεν το θυμάστε, τελευταίους μήνες πριν παραδοθεί στους Συριζανέλους. Την άλλη μέρα εξαγγέλει μειώσεις από τα κατσικοπόδαρα που περισσεύουν και πολλά του είναι. Δεν είναι πρωθυπουργός που παίζει στα δάχτυλα τις τριάδες, το τριολέ, την τριπλέτα. Στήθηκε ευλαβικός αντιμετωπίζοντας τον εν σπασμωδικοτητί Σύριζα, ιδίως όταν διέγνωσε πως δεν υπάρχει περίπτωση ένας άτριβος νεούλης να οργανώσει διττότητα, ζεύγος, αντίπαλο, ανταγωνιστικότητα.

Μπήκαμε στην τελευταία εποχή που θα σβήσει ωσάν το κεράκι. Μόλις πήρε πρέφα πως θα αντιμετωπίσει την πολυώνυμη παρέα με τις αναμνηστικές ανορθογραφίες της πολιτικής: ΚΙΝΑΛ, ΠΑΣΟΚ, ΕΚ, Κεντρώοι, ανάμεσα σε δυο φουγάρα, η Σιωπή του Μπέργκμαν και άλλα, ακατάληπτα. Μετράω γιωργοπαπανδρεϊκούς του 2009/10 που αυτομόλησαν στον Σύριζα και τώρα, οι ακραιφνείς κεντρωμένοι θα ανακαλύψουν το πράσινο μαντρί, που επιτρέπει κρουαζιέρα, έστω με μπαρκομπέστια, σε ένα είδος δεκαήμερης μαθητικής εκδρομής.

Τα έβαλε κάτω ανά υπουργό, μέτρησε τις ανυπόφορες ρητορικές, ζήτησε τη βοήθεια των κυράδων της φαμίλιας και μετράει κουκιά, από τους δυσαρεστημένους περί την λίμνη Ζάζαεη, στους αγρότες και τα τρακτέρια της αφέγγαρης σιωπής, κι έως τους Ακαρνάνες που ζουλεύουν τις φράουλες της άνοιξης. Ξέρει πως αν δεν εκλεγεί, δεν θα επαναλάβει το εγχείρημα. Είναι ο αφέντης μιας άκυρης στιγμής, από αυτούς που αντιλαμβάνονται με τι Εβλιά Τσελεμπήδες έμπλεξε, αλλά το καταλάβει αργά.

Βέβαια, εάν παραπέμψεις εαυτόν στην αίσθηση ενός όχι απωτάτου παρελθόντος, θα συναντήσεις πρόσωπα που δεν είχαν ποτέ τους το προνόμιο ή την γκαντεμιά να πιαστούν στα πράσα. Επομένως τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, η καθημερινότητα, οι δηλώσεις-ρουκέτες δεν έχουν και τόση σημασία. Μπορεί να πέφτουν σαν το χαλάζι οι εξαγγελίες μειώσεων φόρου και άλλων τεχνέργων, αλλά μη τις έχετε και σίγουρες.