Ο πιο τρανός καημός μου
θα είναι πως δε δυνήθηκα μ’ εσέ να ζήσω, ω πλάση
πράσινη, απάνου στα βουνά, στα πέλαγα, στα δάση,
θά ειναι πως δε σε χάρηκα, σκυφτός μες στα βιβλία,
ω Φύση, ολάκερη ζωή κι ολάκερη σοφία!
Ο πιο τρανός καημός μου
«Ο πιο τρανός καημός μου», 9-13. Η πολιτεία και η μοναξιά, 1912. Άπαντα, Ε΄. Μπίρης-Γκοβόστης, [1964]. 463.