Μια αλυσίδα καταστημάτων που πωλεί διαβιβάσεις, φυτρωμένη παντού, στην οποίαν κατέθεσα πληθώρα μπαγκανοτών ως άτεγκτος επαγγελματίας, μόνο και μόνο για να ηδονιστώ ηδονοθηρικώς με τα παράξενα συμβόλαια που με περιτύλιγαν, εισερχόμενος να πλερώσω λογαριασμόν και φεύγων με λαπιτόπι πιο αργό κι από την διανοητική εξέλιξη του Θεοχάρη, λανσάρει διαφήμιση, α λα μανιερ ντυ ρημάδα, ήτοι βάζει έναν να απαγγέλει ποιήματα για κάθε λησμονητέα πορδίτσα που επιθυμεί να ξεφορτωθεί. Η ποίησις που επελέγη δεν είναι καν μια ανυπόφορη, πλην παραδοσιακή μαντινάδα. Ή και πατινάδα. Είναι γνωστό πως από τις εορτές του έτους η Χριστουγεννιάτικη, μη Παπαδιαμαντική γραμματολογία, είναι στα μαύρα της τα χάλια, τι Χριστούληδες που γεννιούνται με στρωματάκια και σκουφίτσες ασορτί, τι εκείνος ο τρελός Φεσιώνης που πέφτει κάτι δικό του στο παραθυράκι («του Φεσιώνη πέφτουνε, στο παραθυράκι») τι κάλαντα του τύπου «βασιλικόθεν έρχεσαι και πως δεν κατεβαίνεις», αλλά εκατό χιλιάδες παιδούδια ετησίως να μη ξέρουνε τι θα ειπεί «καλαμάρι», τέτοια.

Δεν θα πωλήσει τίποτις η αλυσίδα, πλην θα φορτωθεί ακόμη ένα έλλειμμα. Διότι η ποίησις για τους γνωρίζοντες δεν είναι έμπνευσις και Μούσαι και Ιερά Μέθη αλλά ένα μιλφέιγ με 32 φύλλα στρωμένο, ένας εκχειλίζων μπακλαβάς ή και ένα κουρκουμπίνι γεμιστό με μαρζιπάν. Όποιος έχει διαφορετική γεύση, έχει καταναλώσει λυωμένο μολύβι και μένει χωρίς δόντια.

Για αυτούς και άλλους λογους, που προβάλουν και αντιρρησίαι των εμβολίων, προτείνω την άκρως επετειακή ονείρωξη της «χριστουγεννιάτικης χήνας» που μάθαμε από τον Δίκενς και δεν χρειάζεται άφεσιν αμαρτιών όπως συμβαίνει με τις γαλοπούλες