Σε συζήτηση ρωτήθηκα ποιο θεωρώ το γεγονός που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία το 2023. Δίχως να σκεφτώ, παρά τα τραγικά γεγονότα που στιγμάτισαν χώρα και κοινωνία φέτος, απάντησα η απάθεια με την οποία δέχτηκε (η κοινωνία) να φορτωθεί στην πλάτη κάθε Έλληνα πολίτη –ή έστω κάθε Έλληνα οικογενειάρχη– η απόφαση για επιλογή τιμολογίου οικιακού ηλεκτρικού ρεύματος.

Όλοι θυμόμαστε ότι όταν κατέρρευσε το σύμπαν στην Ελλάδα, κατηγορήθηκαν οι Έλληνες για εθισμό σε εύκολη ζωή και σε εύκολο κέρδος με τον τρόπο που χαρακτηριστικά ανέδειξε η άνοδος και η πτώση του χρηματιστηρίου εκεί τέλη του ΄90. Τώρα που ανέλαβαν ηγεσίες με κόπο να φτιάξουν μια χώρα αρίστων, εξυγιαίνοντας κοινωνία και αγορά στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας, καλείται όλη η κοινωνία με το "ηθικό" βάρος της προσωπικής ευθύνης (κάτι που πλασάρουν με ιεραποστολική ευλάβεια) να αποδεχτεί το χρηματιστηριακό τζόγο στον οποίον εκφυλίστηκε (με τις ευλογίες της ΕΕ) η αγορά ενέργειας, επιβαρυμένη από νταβατζιλίκι μεσαζόντων παρόχων. Όταν η ίδια η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας έχει καλέσει παρόχους να ξεκαθαρίσουν αναφορικά με τη χρήση της ρήτρας αναπροσαρμογής (κατηγορώντας τους ακόμα και για παραπλάνηση των καταναλωτών σε πείσμα των κατευθύνσεων που η ίδια έχει δώσει), τίποτα δεν είναι ακόμα διαφανές και κατανοητό σχετικά με τη φύση των προσφερόμενων τιμολογίων και του κινδύνου έκθεσής τους στις τιμές των χονδρεμπορικών αγορών ηλεκτρικής ενέργειας.

Αυτό η ελληνική κοινωνία το δέχεται στο σύνολό της αμάσητο και συνιστά το τεστ, τη δοκιμή, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η οποία αν καταλήξει σε επιτυχία - και ως επιτυχία εννοώ απολιθωμένη απάθεια - θα καταπίνουμε αμάσητο ό,τι άλλο αναγκαίο αγαθό βολεύονται να σερβίρουν χρηματιστηριακά με τις ευλογίες δήθεν της ελεύθερης αγοράς (την οποία βιώνουμε ως ελεύθερη ανομία).