Εύθραυστες οι κούπες, όπως η καθημερινότητα. Αφηρημένη η χρήση τους από κινήσεις συνήθειας. Έρχεται ένα αίφνης και μια κούπα, χρόνια γεμισμένη με δεδομένη αγάπη, σε δευτερόλεπτο κομμάτια στα πόδια κάτω απ' τον πάγκο της κουζίνας.

Την είχα δει σε ράφι, στο κατάστημα δώρων του ενυδρείου στο Μύστικ του Κονέκτικατ. Ιστιοφόρα, σκούνες, φαλαινοθηρικά κι ατμόπλοια - μπλε τα καράβια σ’ άσπρο φόντο. Βαθύ μπλε το σμάλτο στο εσωτερικό της. Κάθε καράβι βαπτισμένο: Joseph Conrad, L A Dunton, Emma C Berry, SS Sabino, Charles W Morgan.

Την κράτησα, την κοιτούσα: πέντε δολάρια. Με ρώτησε αν μου άρεσε, πρέπει να το κατάλαβε. Ύστερα την άφησα πίσω στο ράφι. Αύγουστος 1987: λίγες δραχμές εμείς, 135 δραχμές στο δολάριό τους.

Το βράδυ στο σπίτι στη Νέα Υόρκη την βρήκα στην κουζίνα, στον πάγκο. Την έχω πλέον δίπλα στο προσκεφάλι. Κάποτε την έκρυβα στο ντουλάπι φοβούμενος την πτώση και το σπάσιμο. Όχι ξεχασμένη - “προστατευμένη”. Ένα μικρό, ελάχιστο κομμάτι από το σμάλτο κολλημένο μ’ επιμέλεια - κάποιος παμπάλαιος, απερίσκεπτος αλλά ξεχασμένος χειρισμός.

Break a leg - καλή μου τύχη. Έξω απ’ το ντουλάπι, απροστάτευτος. Τριανταέξι χρόνια μετά, όχι δραχμές σε δολάρια αλλά ευρώ σε ευρώ, πιάνω πράγματα από το ράφι πριν το ταμείο, τ' αφήνω. Κανείς να τ' αγοράσει, να μου τ' αφήσει στον πάγκο της κουζίνας, να τα βρω πριν κοιμηθώ.

Σε χώρα δυστύχημα, σε πατρίδα ναυάγιο.

«Είστε δυστύχημα Δημοκρατίας», είπε σήμερα στη Βουλή ο Φάμελλος στο Βορίδη ο οποίος εξέφρασε την αντίθεση της ΝΔ στη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής για τα Τέμπη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ  - ατύχημα ή δυστύχημα Κοινοβουλευτισμού;