Παγκόσμια ημέρα των βουνών η χθεσινή, η 11η του Δεκέμβρη, και το πρώτο βουνό το οποίο το μάτι μου προσέλαβε ως βουνό και η αντίληψή μου ως όρος στην πληρότητά του, ήταν ο Αίνος, το Μεγάλο Βουνό της Κεφαλονιάς. Έτσι τέθηκαν τα όρη της ζωής μου σε σωστή βάση καθώς εξαρχής απέκτησα ακριβή εικόνα για το τι εννοούμε όταν μιλάμε για κορφές και ύψη, με το μπόι ενός βουνού να μετριέται απ' την επιφάνεια της θάλασσας. Ήταν και ο νόνος μου, ο τυφλός παππούς μου, που όταν ανακάλυψα στα χωράφια που έπαιζα, σε χαμηλότερα υψόμετρα από αυτά του Αίνου, κοχύλια χτισμένα στο βράχο, μου είπε ότι τα βουνά κάποτε γεννήθηκαν στη θάλασσα και σηκώθηκαν απ' τους βυθούς της κι αυτό με τρέλανε. Αργότερα έμαθα ότι μπορούν να γεννηθούν και μέσα στη γη σε μεγαλύτερα βάθη, αλλά ο Αίνος ήταν η πρώτη μου μνήμη, μία και ίδια με την πρώτη μου γνώση για τα βουνά.

Και δεν υπάρχει ομορφότερη εικόνα από ένα βουνό με την κορυφή χαμένη στα σύννεφα και τη ρίζα βυθισμένη στα νερά που το γέννησαν. Ισοστασία.

Τα βουνά, οι υδατόπυργοι του κόσμου.