Στην Τρίτη Δημοτικού, με δασκάλα την κυρία Βασιλεία, εξακολουθούσαν να μας θεωρούν οι μεγαλύτεροι των «μεγάλων» τάξεων σπόρους με κάποια σπίθα εξυπνάδας, καθώς όταν μας έστελναν για θελήματα, επιστρέφαμε με το σωστό πακέτο τσιγάρα και σχετικά γρήγορα. Το σπίτι της Σαμολαδούς που νοικιάζαμε ήταν κοντά στο κέντρο της πόλης, μια προσποίηση downtown, με το ασύγκριτο πλεονέκτημα να βρίσκεται απέναντι από το παραγκάκι του Βασίλη, που ήταν καμωμένο από ξυλοτέξ και το είχαν για αποθηκάκι. Εκεί η τσακαλοπαρέα συνεδρίαζε υπό την ηγεσία του Δημήτρη, που ήταν ο μεγάλος αδελφός του Βασίλη και ήταν ο Ιβανόης μας,ο αυστηρός ελεγκτής των πολεμικών μας όπλων, ξέρετε, ασπίδες, κράνη, τόξα και βέλη.

Δεν είχαν ξεκινήσει καλά-καλά τα μαθήματα (από νωρίς η Προπαίδεια και η πλοκή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας) όταν η εφημερίδα Μακεδονία και το ραδιόφωνο είχαν πρώτη είδηση τη Λάικα που είχε αναληφθεί στους ουρανούς και στην αυλή του σχολείου, οι εκταίοι έκοψαν τις πολλές φάπες σε βάρος μας και ψιλοκουβέντιαζαν για τη Λάικα. Ένας μάλιστα με τον βαθμό του αλητάμπουρα, ο Μισκίνης, εξηγούσε πως είδε αποβραδής τον δορυφόρο Σπούτνικ να περνάει πάνω από τον κήπο του σχολείου με διεύθυνση από το Πηλωρύγι προς το Τσέκρι. «Πώς μοιάζει;» ρωτήσαμε ως πειθαρχική μαρίδα. «Είναι ένα γρήγορο άστρο» διευκρίνισε, και μας κάλεσε στην αυλή του για το θέαμα.

Όντως, καθώς βράδιαζε νωρίς μήνα Νοέμβριο, κατέβηκα με φίλους από τη Σαμολαδού προς το σπίτι του Μισκίνη και στον δρόμο, προς το σπίτι του Βούλη Περιμένη, πέσαμε σε χωροφύλακες που είχαν μπουκάρει απέναντι, στο σπίτι του Λαμποργκίνη, κι ένας μικρός μαγκίτης μας πρόλαβε πως έπαιρναν τον πάτερ φαμίλια της οικογένειας για την εξορία. Ποιος ξέρει για ποιόν λόγο. Μάλλον παίνεψε τη Λάικα στο καφενείο.

Μαγκωμένοι βρεθήκαμε στου Μισκίνη και είδαμε την γρήγορη τροχιά. Ένας γρήγορο άστρο, τωόντι. Ο Μισκίνης, που τον συντύχαινα επί χρόνια σε προεκογικές εφημερίδες να ψηφίζει ΚΚΕ, κοίταζε μαγεμένος.

Ήδη πλησίαζε το παράδοξο εκλογικό σύστημα των εκλογών του 1958, τότε που ο Καραμανλής λάθεψε και η ΕΔΑ βγήκε δεύτερο κόμμα με 24%, αλλά ο κόσμος ήτανε ψυλλιασμένος και μουρμούριζε, οπότε τα φώτα στα γραφεία της Χωροφυλακής δεν έλεγαν να σβήσουν.