Είμαι λάτρης των επαναλήψεων. Διαβάζω πολύ, αλλά το ίδιο κείμενο. Ανατρέχω συχνά σε σκηνές από το σινεμά. Φαντασιώνομαι συχνά, τουλάχιστον ώσπου να μετατρέψω μια φαντασίωση σε κάτι που θα μπορούσε να υπάρχει ως απόκομμα εφημερίδας. Αγνοώ την μόρφωση, ενώ κόβω φλέβες για τη μάθηση. Ζήτημα αν σκέφτομαι λιγότερες από εκατό φορές μιαν αδέσποτη σκέψη. Στους φίλους μου στρέφω την ποσοχή μου σχεδόν υστερικά, αλλά θεωρώ καθήκον να μη τους πρήζω. Είμαι θύμα της θεάς μνήμης, όπου και καταθέτω συχνά σπονδές.

Τα ίδια και χειρότερα και πέραν την οράσεως. Είμαι μανιακός των αναπαραστάσεων. Δεν είναι σπάνιο να επωχούμαι σε μεταφορικό μέσο και να μονολογήσω ή να φαντασιωθώ κάτι που δεν συμβαίνει, αλλά εγώ πιστεύω πως συμβαίνει.

Υπάρχουν βιβλία ή τηλεοπτικές σειρές, να μη μιλήσω για σινεμά, που έχω διατρέξει δεκάδες φορές, και σε λίγες περιπτώσεις, εκατοντάδες. Συνελόντι ειπείν, δεν διαβάζω ή εγγίζω μέσω της όρασης, αλλά με ένα βαρετό μικροσκοπικό τρυπάνι, σαν μπλακ εν ντέκερ τσέπης. Γενικά, δεν «κλέβω» εικόνες, αλλά ασκώ συνειδητά την αναπαραγωγή τους. «Παγώνω» καρέ από ταινίες, κάθε τόσο.

Αισθάνομαι ευτυχής, όσο και ο ανώνυμος ήρωας της Μαντάμ Μποβαρύ του Καρυωτάκη.