Στη θητεία του Βηλφεγώρ, της Οκνηρίας, ακόμη θα θλίβονται που λείπουν θέσεις στις εντατικές και ο φύλακας της Φιγάλειας. Αίτιοι και αναίτιοι θα κανιβαλίζουν ΕΣΠΑ για προσωρινές λύσεις, από το Χίλτον θα φέρνει ο αέρας μουσικές θιάσων κάθε Σάββατο μεσάνυχτα και στα γυμναστήρια θα καίνε τα κατεψυγμένα που έφαγαν νωρίτερα.
Στη θητεία του Αζαζέλ, της Αλαζονείας, τα δίχτυα που άπλωνε ο Φιλώτας για τα κυνήγια του, θα σταθούν το παράδειγμα για τους φράχτες και τα κάγκελα. Τα μικρά μουσεία, τα ακατοίκητα διαμερίσματα, θα γιομίσουν τα ελεύθερα ανοίγματά τους με αμμόσακκους και μπατικώς με τούβλο θα κλείνουν οι κάποτε πόρτες. Μια περιουσία θα κοστίζει να μετατραπείς σε Μέγα Ανώνυμο. Να λιώνεις με το τακούνι το κινητό, να κλέβεις ταυτότητες από πεθαμένο ενώ τον ξενυχτάς, να περνάνε ζωή και κότα οι πλαστογράφοι που θα σου δίνουν αθέατη ταυτότητα. Ακόμη θα υπάρχουν και κόμματα, και προεδρικά διατάγματα και πράξεις αποκρουστικού περιεχομένου. Διότι η Αλαζονεία της Εξουσίας δεν θα έχει αντίμαχο, αφού για να βγεις από τη χώρα να ζητιανέψεις αλλού, θα σου ζητάν εισιτήριο επιστροφής, που κι αυτό θα πλαστογραφηθεί κάποια στιγμή.
Στη θητεία του Βελζεβούλ, της Λαιμαργίας, θα φουσκώνουν το Χρέος αυτόματα και θα σου χρεώνουν τη φυλακή που χρωστάς, πλην λίγοι τυχεροί θα χώνονται στη μπουζού με μέσον. Θα ανακαλύψουμε πως όλα τρώγονται, πως τα δέρματα βράζονται και η κυτταρίνη στο χαρτί με αλατοπίπερο και στον ατμό, καταπίνεται μια χαρά. Σε αυτό το τέρμινο, θα γίνει της Ποππαίας με τράπεζες και πλαστικό χρήμα, καθώς ο κόσμος θα τρώει τα ομόλογα που του μοιράζουν. Και τα νυφιάτικα τραπέζια και οι συνεστιάσεις θα γίνονται με προσομοιώσεις πιάτων με εντράδες και ψητά βγαλμένα από 3D εκτυπωτές.
Στη θητεία του Ασμοδαίου, της Λαγνείας, θα πακεταριστούν όλα σε ολίγες στιγμές, διότι όποιος έχει τρια εκατοστά στύση κι όποια καταφέρνει να δείχνει σκληρή ρώγα παραπάνω από το μέγεθος μιας φακής, θα κατηγορείται για κοινωνική σκληρότητα και θα ξεσκίζεται στις σέλφι.
Στη θητεία του Μαμμωνά, της Απληστίας, όλοι θα είναι γραμμένοι στη Μεγάλη Λίστα του Σύριζα και θα επιτρέπεται η εξαγωγή πιστών στελεχών που θα κάνουν εξαγωγή την Επανάσταση στα νησιά του Ειρηνικού. Την αντιπολίτευση θα τηνε λένε «του Πέτρου» εκεινού που κιότεψε αξημέρωτα τρις, διότι όλα τα μέλη της θα έχουν γραφτεί εκ των πρώτων στη Μεγάλη Λίστα και θα έχουν πρόσβαση στην νέα στολή του Έθνους και σε ένα γκλομπ ογδοντάρι για την αυτοάμυνα.
Στη θητεία της Οργής και του Σατανά, θα πληρώνουμε σέχτες μαζοχιστών να μας μαθαίνουν να μαστιγωνόμαστε και να κλαίμε. Οι καλύτερα εκπαιδευμένοι θα σταυρώνονται μονάχοι και οι άμαθοι θα ξέρουν να καταπίνουν ένα αλουμινένιο κάγκελο έως το βάθος του δωδεκαδαχτύλου.
Στο τέλος, θα έρθει η θητεία του Λεβιάθαν και της Ζηλοφθονίας, όταν θα ανακαλύψουμε πως οι κυβερνήτες στο Βυζάντιο ελέγοντο ως «οι έχοντες την ενοχήν», ενώ οι αδέκαροι, άστεγοι και θεόφτωχοι λέγονταν «ελεύθεροι».
Είναι στο χέρι μας τα εφτά τέρμινα να κρατήσουν εφτά αιώνες ή εφτά δευτερόλεπτα, πλην ενδελεχής μελέτη του Αρχίλοχου και του Κεκαυμένου με οδηγεί στην πρώτη εκδοχή.