Ελλάδα, μεταπολίτευση. Μετά από επτά χρόνια δικτατορίας και καταπίεσης, επικρατεί ένα γενικό κλίμα ευφορίας και ελευθεριότητας. Σε ένα κατάστημα της Αθήνας συναντώνται τυχαία ένας δημιουργός και μια θαυμάστριά του. Ο δημιουργός είναι κάπου στα 30, η θαυμάστρια στα 20. Μεταξύ τους υπάρχει χημεία και έλξη. Ο δημιουργός τής αφιερώνει το βιβλίο του. Η θαυμάστρια συγκινείται. Το AIDS δεν έχει εμφανιστεί ακόμη. Τα πράγματα οδηγούνται σε ανταλλαγή σωματικών υγρών. Οι ήρωές μας πιστεύουν στον ελεύθερο έρωτα. Η σχέση τους είναι κρυφή, καθώς ο δημιουργός είναι έγγαμος, αλλά αυτές είναι συντηρητικές αστικές προκαταλήψεις. Πλην όμως ενίοτε οι προκαταλήψεις έχουν βάση. Η θαυμάστρια ζητά από τον δημιουργό να χωρίσει την γυναίκα του για να είναι μαζί της. Ο δημιουργός αρνείται, γιατί (όπως λέει), αν είναι να χωρίσει με τη γυναίκα του, θα το κάνει για να είναι πλήρως ελεύθερος και όχι για να σπιτωθεί με άλλην. Αυτές κι αν είναι συντηρητικές αστικές προκαταλήψεις. Η θαυμάστρια χάνει και τον θαυμασμό και την ψυχραιμία της. Σκίζει το βιβλίο με την αφιέρωση και το πετάει στα σκουπίδια. Χωρίζουν. Ο καθένας συνεχίζει τη ζωή του.

Η ιστορία αυτή δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη. Έχει συμβεί αμέτρητες φορές με παραλλαγές στα πρόσωπα και τα πραγματικά στοιχεία. Κανονικά, κάπου εδώ θα έπρεπε να τελειώνει. Κανένας δεν κρατάει το γινάτι για σχεδόν μισόν αιώνα. Εκτός κι αν...