Δένδρων συνέχεια. Η γαλήνη των γυμνόσπερμων. Αιώνες, εκατομμύρια χρόνια πριν την αγωνία και υστερία του εντυπωσιασμού της ανθοφορίας, της πάλης για δημιουργία διαρκούς ομορφιάς προς συνεχή προσέλκυση επικονιαστών. Η παραίτηση στον έρωτα, η συνεύρεση του όπου φυσάει ο άνεμος, του όσα παίρνει ο άνεμος. Είναι για τη ραστώνη και την αλητεία που τα πεύκα εμπνέουν τη γαλήνη. Αφήνουν το μέλλον τους στο φύσημα.

Η ομορφιά φέρνει πόλεμο, το γνώριζε ο Όμηρος, το ήξεραν πριν από αυτόν τα πεύκα.

Αλητεία είναι η ευχή για το είκοσι – είκοσι τρία. Με την ουσιαστική σημασία, αυτή της ξενοιασιάς. Οι πυρκαγιές που θα έρθουν - δεν γίνεται να μην έρθουν – ας έρθουν στα πολλά πολλά χρόνια μετά. Ες αύριον, ας ξεκουραστούμε φέτος λίγο.