Χωρίς λιγνίτη να παρέχει γλυστερό χώμα κυλιόμενο, με LNG να διασχίζει ηπείρους και σωληνώσεις, ήρθε η εποχή της φαιδράς και εντίμου Ελλάδος, που έως τώρα συνεννοούνταν αεριωδώς με μαντείες του τύπου «Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη», ήρθε η ελληνική ώρα και ξεκίνησε το πολιτικό αλισβερίσι μιας «νέας» τεχνολογίας.

Δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσω πως είμαστε σε υβριδικό πόλεμο, πλην, για την ώρα, τον πόλεμο τον έχουν αναλάβει ψυχαμοιβοί επαγγελματίες των βαθέων αναλύσεων και πλην ταξιτζήδων και βενζινάδων, κανένας δεν καταλαβαίνει γρυ.

Τσίπρας και Μητσοτάκης κατέουν όλιγα που τους επιτρέπουν οι βαθύνοες σύμβουλοι. Ένα δύσθυμο περιβάλλον που ανησύχησε τον Ανδρουλάκη, παραμένει εντούτοις και αφορμή για το εκλογικό κοινό να επιχειρήσει μελλοντική νίκη, χωρίς μήτε λέπι από την γνωστή οικογένεια, εάν αφαιρέσουμε μια νύξη από την οικογένεια Κατσανέβα.

Συνελόντι ειπείν, νομίζω πως οι Έλληνες θα καταλήξουν σε κάτι προς το Κέντρο, αλλά δίχως εμπνευσμένη κληρονομιά. Οι εκλογείς, πρησμένοι από δηλώσεις Ακαρ και άλλων ιδιοφυών γειτόνων, δεν πρόκειται  να ονειρευτούν «αλλαγή και πάλι».