Αρχές του 2024, το ψηφιδωτό γύρω από την Ελλάδα ανακατατάσσεται οδυνηρά δίχως να βεβαιώνει κανείς ποια θα είναι εικόνα του παζλ στο εγγύς και απώτερο μέλλον. Η ψηφίδα που είμαστε, είτε έχει προαποφασιστεί που θα καταλήξει - δεμένη στα νυν και κατά υπαγόρευση δυτικά συμφέροντα (κάτι το οποίο δεν μας εγγυάται ασφάλεια, το ότι δεν θα σηκώσουμε "παράπλευρες" απώλειες) - είτε με ανίκανες ηγεσίες συρρικνώνεται διαρκώς, αμελητέα ποσότητα για να βυθιστεί σε βυθό ωκεανού κάτω απ' τα συγκρουόμενα γεωπολιτικά παγόβουνα.

Θλιβερό με αυτά που συμβαίνουν σε Λίβανο, Ιράν, Ερυθρά Θάλασσα, Ισραήλ, Γάζα και (για να θυμηθούμε) Ουκρανία, εμείς θριαμβολογούμε ή θυμώνουμε με μίνι ανασχηματισμό που φέρνει τα ίδια ανίκανα πρόσωπα στις ίδιες σημαντικές θέσεις, έχοντας ήδη καιρό επίγνωση ότι το πολιτικό σκηνικό δεν έχει τίποτα πλέον να δώσει - κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Και όταν η ψηφίδα βρεθεί είτε χρησιμοποιημένη και γαμημένη από πολύτιμους συμμάχους, είτε βυθισμένη στον πάτο, τότε μόνο θα συνειδητοποιήσουμε ότι η εθνική ταυτότητα ήταν η πλέον πολύτιμη που είχαμε καθώς όλοι σε αυτή, την ίδια μικρή βάρκα είχαμε πρωτοβρεθεί.