Αρκετά με την «ηπιότητα» των ποινών που ορίζουν αδέκαστοι δικαστές και την κυριαρχία των συνηγόρων υπεράσπισης που θαυμάζονται ως πεισματάρηδες αμηνίτες των θεσμών και άλλων τραγικών του νεοέλληνος βίου. Ας πρωτοτυπήσουμε, καινοτομώντας και θεωρώντας την αρρωστημέη ζηλοτυπία κακούργημα.

Η περιγραφή δραματικών σκηνών από τον εσωτερικό βίο ενός διασαλευμένου ζευγαριού, μόνον επιπρόσθετους γουναναμπή δολοφόνους παράγει. Και να μη ξεχνάμε πως η αναζήτηση της αθωότητας περνάει από το μπεζεστένι της ενοχής.