Ο Σύριζα αφήνει να κυκλοφορήσει η φήμη πως είναι κόμμα εξουσίας. Να το δεχτώ. Εντούτοις, διαθέτει μερικές εγγενείς αδυναμίες. Έχει φοβερές, ας πούμε ομοιότητες, με τα χριστιανικά έθνη. Αναζητά μάρτυρες και ομολογητές. Η δεξιά έχει έναν μάρτυρα, τον Ψαρρό και οι άλλοι, Ζέρβας και λοιποί φέρονται ως ήρωες. Ο Σύριζα ομολογεί πως στο θέμα του εθνικισμού είναι αμετακίνητος και αδαμάντινος (η έκφραση είναι αγγλισμός, αλλά την τιμώ). Ένα το κρατούμενο.

Δεύτερο κρατούμενο. Όταν οι συντηρητικοί επιλέγουν πολιτικές και στρατιωτικές κινήσεις σε βάρος του ίδιου του εθνικισμού που παράγουν, μήτε γάτα, μήτε ζημιά. Μπορούν να στείλουν στον εξαποδώ τον Όθωνα με τις Μεγάλες του Ιδέες, να παραδώσουν την νήσο Σάσσωνα των Ιονίων, ελληνικό έδαφος, στο νέο κράτος της Αλβανίας, να δώσουν την Καβάλα, να δεχτούν που οι Γάλλοι έδιναν τη Σαλονίκη ως έδρα του βασιλείου των Σέρβων, να αποδεχτούν μείωση της εθνικής τους κυριαρχίας με την στρατιωτική κατοχή της Αθήνας και την πολιτική των κανονιοφόρων, να ξεπουλήσουν την Κύπρο («αλλά ήταν οι κακοί χουνταίοι») να βάλουνε τον Σκόμπι στρατηγεύοντας στην άλλη μάχη της Αθήνας και να τα κάνουνε άπειρες φορές πλακάκια με γείτονες και γειτονοπούλες, εάν οι σύμμαχοι έλεγαν το έναν ή το άλλο. Απεναντίας, οι αριστεροί είναι πάντα οι ολετήρες του Έθνους. Ακόμη κι αν ο Μπεναρόγια πηγαίνει στο συνέδριο της Μακαμπή στη Σόφια, ακόμη κι αν ζητά αυτονομία μέρους της χώρας (και όλοι ξέρουν γιατί το κάνει …)  είναι προδοτική, ελεεινή και τρισάθλια. Πάντα θα κυνηγάει κομιτατζήδες, εαμοβούλγαρους και εθνοπροδότες. Και αυτό έχει τον λόγο του. Εξήγησα προ διημέρου, (αλλά στο διαδίκτυο δυο μέρες είναι δύο αιώνες) πως το νεοελληνικό υπόβαθρο του κράτους-έθνους είναι πανίσχυρο και η Αριστερά προτιμά την Εξομολόγηση από τον πολιτικό χειρισμό.

Κι επειδή παραγίνατε πολλοί οι σεχταριστές στον Σύριζα, ας απευθυνθώ στους δυνητικούς ψηφοφόρους τους, διότι αν ακούσουν άλλη μισή ώρα Λαφαζαναίους και Μηλιούς, θα αρχίσουν να παίζουν την ψήφο τους μεταξύ γκρεμού και ρέματος.

Υπάρχει λοιπόν μια παλιά σειρά, τα “φιλαράκια”, όπου τελείται ένα χαρακτηριστικό. Η Ρέιτσελ και ο Ρος χωρίζουν τη αιτήσει της Ρέιτσελ, αλλά στο γνωστό γυναικογυναικείο φλού, ο Ρος γνωστός ηλίθιος, χορεύει και θέλγεται από την κοπέλα στο φωτοτυπάδικο, βγάζουν τα μάτια τους, η Ρέιτσελ μετανιώνει, ο Ρος τρελαίνεται, η Ρέιτσελ το μαθαίνει και τον καλεί να εξηγηθούν. Εκατομμύρια άνδρες έχουν αποδεχτεί αυτήν την πρόκληση. Μερικές εκατοντάδες την έχουν γλυτώσει. Διότι η Ρέιτσελ, ένα ρωτά, για ένα ενδιαφέρεται: «πώς ένοιωσες στην αγκαλιά της ξένης;»

Στο άλλο δωμάτιο εγκλωβισμένοι, ο Τσάντλερ και ο Τζόι ξέρουν την ορθή απάντηση: πες της αμέσως πως ήταν όλα χάλια. Δεν κατάλαβες τίποτε και σιχαίνεσαι τον εαυτό σου. Όποιος απάντησε έτσι σε ερώτημα της Ρέιτσελ, από τον καιρό της Σφίγγας, τρώει μια παντόφλα στο κεφάλι, αλλά συγχωρείται. Πλην ο Ρός είναι «δρ» Ρος, πανεπιστημιακός και σκόλαρ. Κάτι σαν Πάντειο. Και της απαντά, ο πανηλίθιος: «Ήταν διαφορετικά».

Έκτοτε αρχίζει για τον Ρος (και για τον Σύριζα) η αληθής τουρκοκρατία. Τρώει φάπες, τον βρίζουν, τον λοιδωρούν, τον βάζουν να δεχτεί τρελούς όρους και πάλι τον φτύνουν. Διότι βλαμμένε οσιομάρτυρα που αγωνιάς να ΜΗ κυβερνήσεις, σε έναν λαό που είναι εθνικιστής και φαντασμένος, υπερβολικός και διαβάζει όλα τα ζώδια, άσε που ρωτάει και καφετζούδες, πριν λύσεις το ζήτημα του αναθρώσκοντος εθνικισμού παντού στα Βαλκάνια πρέπει να δυναμώσεις και να εκπαιδεύσεις τον λαό σου. Να αισθανθεί ασφαλής και όχι υποχείριο της φωτοτυπατζούς ή των Γκρίζων λύκων. Στοιχειώδες, Γουότσον! Ο Σύριζα έπρεπε πριν οτιδήποτε άλλο να πει «δεν μπαίνω στον λάκκο των λεόντων και εγγυώμαι την εδαφική ακεραιότητα της χώρας που προτίθεμαι να κυβερνήσω». Και με Μακεδονίες και Θράκες, Τουρκίες και Ουτσεκάδες; Η απάντηση έπρεπε να είναι απλή, για να μείνουν άνεργοι οι Μουρούτηδες: «είμαστε αριστεροί, αλλά μήπως σας μοιάζουμε κορόιδα;». Τέλος εποχής. Τέλος αρχών. Και απαρχή διακυβέρνησης.

Προσοχή. Δεν λέω στους ιερείς και στους αρχιμανδρίτες αυτού του κόμματος να πούνε ψέματα. Έχουν ήδη μια πελατεία που ξέρει από κινήσεις Ανδρέα του Ψευταρά. Κανένας δεν θα τους στριμώξει στη γωνιά, κανένας δεν θα δώσει δεκάρα τσακιστή επειδή θα λιανίσουν τις αρχές των άλλων, των αντιπάλων τους, αφού αποκτήσουν την δύναμη της εξουσίας. Αμέτρητες φορές οι αριστεροί ηγέτες, σωστοί και άχρηστοι άλλαζαν τακτική και στρατηγική. Δεν χάθηκε ο κόσμος, επειδή δεκατέσσερις ιερομάρτυρες λαχταράνε να ενωθούν με τον Προυντόν τους, μέσα από τον λάκκο με τα αγγουράκια.

Μεταξύ μας, αισθάνομαι άβολα, αφού δεν ανήκω στο Σύριζα παρ΄ όλο που του δίνω ακόμη μερικές πιθανότητες να του έρθουν όλα βολικά. Αλλά τρελαίνομαι επειδή ενώ τρέχουν με εκατό σε χωματόδρομο, είναι πεισματικά νομιμόφρονες και κολλημένοι στην δεξιά λωρίδα της αουτοστράντα, με τα 40 της χιλιόμετρα. Αυτό που ήξερε ο Τζόι και ο Τσάντλερ, είναι δυνατό να μη το πιάνουν ο Δραγασάκης, ο Βίτσας και ο Τσίπρας;