Η πανδημία δεν έφερε μόνον παγκόσμιο αρνητισμό, ιατρική αναγέννηση στον τομέα «κοινωνίες των υγειονομικών φιλοσοφούν» και «αδρανείς κυβερνήσεις αναζητούν εφευρετικούς Αδώνιδες». Η απομόνωση έφερε ασκητές και ερημίτες, φόβο που φυλάει τα έρμα, τόνωση του από μακρόθεν εμπορίου, τηλεφωνικές βίβλους και ιερεμιάδες. Έφερε και νυχτερινό σινεμά, μαζί και απόγνωση των τηλεοπτικών επιχειρήσεων. Τα σήριαλ εξακοντίστηκαν σε εικοσάρια και τριαντάρια. Οι στοιχηματικές εταιρείες καζάντησαν. Ακόμη και η εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου τσίμπησε μοναδούλες. Σκονισμένες βιντεοκασέτες τρίζουν και δε δουλεύουν, οι ηγεσίες του ιατρικού κόσμου γίνονται «οι αστέρες της μικρής οθόνης» και τα ιερατεία ξαναπαίζουν σενάρια τύπου «ο Χιτών» και «Φαμπιόλα». Τα κοινωνικά προβλήματα της αυγής του νέου αιώνα, ήτοι χουλιγκάνοι, παφούκες και μεταναστευτικό μεταμορφώθηκαν σε «επανεφεύρεση του Ξένου που ληστεύει και πυροβολεί», σε «γυναικοκτονίες και βρωμόξυλο από νεονελικανήδες».

Τα κανάλια προσαρμόστηκαν. Ταινίες δεν αποπνέουν νοσταλγία, αλλά επανέρχονται μέσα στη μαύρη νύχτα, ως τσόντες που αξίζουν επανακαταμέτρηση. Μόλις είδα το «Γουεστ Σάιντ Στόρι» και το «μερικοί το προτιμούν καυτό». Ρϊτα Μορένο και Τζακ Λέμον και ένα φρίσσον μνημόσυνο της νοσταλγίας του Ψυχρού πόλεμου. Ξανάγινα δεκάχρονος παρατηρητής του σινεμά «Ρεξ» του Χαρίτου των Γιαννιτσών. Κι επειδή ουκ επι παντεσπανίω μόνον ζήσεται άνθρωπος, επέστρεψαν ως φρεγάτες και οι πρόσφατες παλούκες του απογεύματος.

Ταινία του 2017 στην μικρή οθόνη. «Η νήσος του κρανίου» με Γκούντμαν κι έναν νεκραναστημένο του Β' ΠΠ, ένα multi remaked νησόπουλο, ως μπουγιαμπέσα μυστηριώδους Νήσου, όλων των Τζουράσικ, ολίγον Ταρζάν και κυρίως ο Κινγκ Κονγκ του μεσοπολέμου και του σινεράμα, επιτέλους φιλικά προσκείμενος προς το ανθρώπινο γένος. Ο Κόνγκ είναι σύμμαχος και εχθρός ένας κακός στεγνός φιδομούρης που μασάει ό,τι βρει, ώσπου ο Μπόνγκο Κόνγκο τον διαλύει. Ο σινεραματικός εχθρός δεν είναι πλέον ο μαζάνθρωπος του Κρεμλίνου, αλλά ένα λιπόσαρκο τέως Πάντα που κινεζοφέρνει και τρώει τους Ράιαν ωσάν κουρού μπουγάτσα. Η καλή εταιρεία ονόματι «Μόναρκ» των τέως μισητών μονοπωλίων, θυσιάζεται για να επιστρέψει ο μπαγιάτικος αεροπόρος στην οικογένειά του.

Σωστά. Έχουμε πανδημία και τα ψευτοεμβόλια του δήθεν Πούτιν δεν έχουν πέραση. Θα την πάρωμεν την Ουκρανίαν ώστε το Βόλγκογράδ θα επανέλθει στον Ελεύθερον κόσμον. Ο Τραμπ ξαναφορά την μεταλλικήν στολήν των Τρανσφόρμερ και αυτή τη φορά θα δείτε τι θα πάθετε. Από τη ημέρα των Ευχαριστιών έως τα φώτα των Παλαιοημερολογιτών, οι οχτροί θα ζήσουν την Ιβοζίμα των.