Ας ήταν χειμώνας σήμερα, ένα από τα βράδια της βδομάδας σαν επιστρέφω πεζός από το δημοτικό γυμναστήριο.

Θα έκανε κρύο και θα περνούσα έξω από το φροντιστήριο ξένων γλωσσών που βρίσκεται στο δρόμο μου. Φωτεινή η είσοδος και όρθιες έξω ακίνητες αντρικές φιγούρες στο μισοσκόταδο, πατέρες που περιμένουν τα παιδιά τους. Μπουφάν, σκούφος, χέρια στις τσέπες ή η κάφτρα του τσιγάρου, στιγμή ανάμεσα στα δάχτυλα. Θα άρπαζα τη μορφή τους που μου έδειξε στα κλεφτά το φως, θα την έπαιρνα μαζί μου. Αυτοί με την έννοια των παιδιών τους κι εγώ με τη σκέψη ότι αν είχα παιδιά στην ηλικία των αντρών αυτών θα ήταν.