Το περασμένο Σάββατο, ο Στέφανος Κασιμάτης έγραψε στη στήλη της «Πανδώρας» που διατηρεί στα Νέα του Βαγγέλη Μαρινάκη για την τοπική αυτοδιοίκηση. Ο τίτλος ήταν «Το Στάλινγκραντ της Πανεπιστημίου», και το κείμενο ξεκινούσε με δυο παραγράφους που περιείχαν την ορθή (όπως προέκυψε) πρόβλεψη για τον Κώστα Ζαχαριάδη ως υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Σιγά το δύσκολο, θα μου πείτε. Οι πιθανοί υποψήφιοι ήσαν τρεις, συνεπώς όποιον και να επέλεγε ο γράφων είχε 33,3% πιθανότητες να πέσει μέσα. Το ενδιαφέρον όμως ήταν στις επόμενες δύο παραγράφους, που αναφέρονταν στον νυν δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη.

«Ο Μπακογιάννης δεν είναι κακός δήμαρχος. Έχει κάνει έργο στην καθαριότητα, τον φωτισμό, στην αποκατάσταση της πλατείας Ομονοίας. Η δημαρχία, του όμως, έχει βαλτώσει στο Στάλινγκραντ της Πανεπιστημίου» είναι το απόσπασμα του κειμένου το οποίο επέλεξε να προβάλει ο αρχισυντάκτης των Νέων του Μαρινάκη. Εδώ προβληματίστηκα. Ας προσπεράσουμε για μια στιγμή τo επικολυρικό βουλεβάρτο της Πανεπιστημίου. Έργο στην καθαριότητα, γενικά και αόριστα, και στον φωτισμό, γενικά και αόριστα, και στην Ομόνοια, με συζητήσιμο αποτέλεσμα, έχουν κάνει λίγο-πολύ όλοι οι διατελέσαντες δήμαρχοι των τελευταίων 100 ετών, από τον Σπύρο Πάτση και εντεύθεν. Αυτό δεν τους καθιστά όχι κακούς. Κάποιοι ήσαν καλύτεροι, κάποιοι χειρότεροι, κάποιοι πιο πετυχημένοι, κάποιοι μάλιστα επανεξελέγησαν, αλλά αυτό είναι δείγμα μάλλον καπατσοσύνης παρά άλλης αξίας. Προσπάθησα λοιπόν να καταλάβω πώς εννοεί ο κ. Κασιμάτης τη φράση «Ο Μπακογιάννης δεν είναι κακός δήμαρχος» που άρεσε τόσο στον αρχισυντάκτη του, και πώς την δικαιολογεί.

Μετά θυμήθηκα ότι ο κ. Κασιμάτης είναι λάτρης του english understatement, και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί του: Ο Κώστας Μπακογιάννης δεν είναι κακός δήμαρχος, γιατί απλούστατα είναι κάκιστος.