Όσο η μεσαία τάξη της Αμερικής προσπαθούσε να καλύψει το συναισθηματικό κενό με spirituality, groups και therapy, το κέντρο κρατούσε παρά το βύθισμά του στην κατάθλιψη. Τώρα που οι τρύπες στη φθαρμένη τσέπη αδειάζουν την όποια εναπομένουσα οικονομική ελπίδα για το αμερικανικό όνειρο, τη θλίψη την αντικαθιστά ο θυμός.

Κάποιοι θα έχετε ήδη προσέξει το όνομα του καλοβαλμένου Luigi Mangione σε ειδήσεις και δικτύωση. Παιδί ευκατάστατης οικογένειας, δισέγγονος Ιταλού μετανάστη. Είναι αυτός που κατηγορείται για τη δολοφονία του CEO της  UnitedHealthcare Brian Thompson, στοχεύοντας έτσι συνειδητά και την κερδοσκοπία της βιομηχανίας υγειονομικής περίθαλψης των ΗΠΑ. Εκτός από όπλο είχε και μανιφέστο.

Ήδη αναπτύσσεται μια τάση αγιοποίησης του Luigi Mangione όπως διαφαίνεται και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ή μάλλον ηρωοποίησης. Και όπως κάθε ήρωας, ειδικά κάθε ήρωας του αμερικανικού μύθου, η γέννησή του έχει ρίζα σε κάτι σκοτεινό – για να θυμηθούμε τον Joker, τον Daredevil, τον Spiderman και τον (the) Hulk. Στην περίπτωση του Mangione, το Daily Beast αναφέρει χαρακτηριστικά «Why Luigi Mangione went dark in 2023 and returned transformed», επιβεβαιώνοντας και μιλώντας για σκοτάδι και μετασχηματισμό. Μετάλλαξη που εκδηλώθηκε ύστερα από μια απόλυση και από ένα επώδυνο πρόβλημα υγείας το οποίο, όπως δείχνει, τον έφερε αντιμέτωπο με το αμερικανικό σύστημα περίθαλψης και έγινε ταυτόχρονα εφαλτήριο προς μια sui generis ριζοσπαστικοποίησή του.

Μια πρώτη δική μου παρατήρηση, βιαστική ίσως, για όσους βάζουν καρδούλες και διακρίνουν ρωγμή ελπίδας για τα αδιέξοδα των ΗΠΑ στη Ρομπέν των Δασών πράξη του Mangione, καλό είναι να πατήσουν λίγο το φρένο. Μεγάλη ήταν η πλάνη που έκανε τους Αμερικανούς με τις τρύπιες τσέπες να ψηφίσουν Τραμπ. Για να το πω με απλά λόγια, αμερικάνικα - Trump won't deliver. Αλλά ως εναλλακτική για τη ματαίωση των προσδοκιών τους από τον Τραμπ, ο δρόμος που έδειξε ο Mangione για κοινωνική δικαιοσύνη στη χώρα της ελεύθερης οπλοφορίας θα οδηγήσει σίγουρα στην κόλαση και όχι στο θαυμαστό στερέωμα της Marvel.