Στα πολιτικά και στα δημοσιογραφικά, δεν είμαι και κανένα σπίρτο αλαλάζον. Ωστόσο διαθέτω φίλο με οξεία πολιτική σκέψη και «κλέβω» ενίοτε το στύλ του. Τελευταίο  θήραμα, η αναβίωση του Παπανδρεϊσμού, όχι ευθέως, αλλά όσο πατάει η γάτα.

Κειμενάκι του Αντρίκου Παπανδρέου, πρόσφατο, όπου μας θυμίζει ότι νίκησε, ή κάπως έτσι, τον Πάνο Καμμένο σε παλαιότερη κόντρα. Με την ευκαιρία, αρχίζει μια παρατεταμένη υπενθύμιση της ύπαρξης δύο τουλάχιστον αδελφών (του Νίκου η συμβολή, οργανεύει, προς το παρόν).

Κάθε ανάδευση της οικογένειας Παπανδρέου, με ενδιαφέρει, καθώς παρατίθεται συχνά ως thru the looking glass habit στην μοναδική φαμίλια του τόπου, ήτοι το Μητσοτακέικο. Φυσικά, οι όροι είναι άνισοι, δεν υπάρχει προφανής αναλογία, οι Μητσοτάκηδες παραμένουν ως παραδοσιακή γυναικοκρατία και ενδοκυβέρνηση ενώ τρώνε το πρωινό τους, ενώ οι Παπανδρέου έχουν άλλη φτιάξη.

Αιτία κι αφορμή της ανάδευσης είναι, υποθέτω, κάποιο επίμονο σφύριγμα στο λαπιτόπι ενός αγνώστου μου συμβούλου στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, που ενδεχομένως υπάρχει και ειδοποιάει πως το εν Ελλάδι πολιτικό σύστημα, τα έχει φτύσει κανονικά, όχι επειδή ο Σύριζα θα καπακώσει το Δελφινάριο των δεξιών ηγετών, αλλά επειδή οι διάδικοι, απασχολημένοι να ανταλλάσσουν μπιλιετάκια μεταξύ Πελώνη και ημιρητόρων του Σύριζα, δεν πρόσεξαν ότι το αστακόδιχτο λύθηκε, τα αρθρόποδα δραπέτευσαν και το πολύ να απόμεινε λίγη γάμπαρη στην ιχθυαγορά. Δηλαδή οι νέοι τείνουν προς αυτονομία, ο Σνίκ χώρισε την μοντέλα του, τα κορονοπάρτι ακμάζουν, η αστυνομία άσε η αστυνομία, είναι ζήτημα όλίγων ημερών του Μαΐου να ξαναρχίσουν οι αποκλεισμοί, οι εμβολιασμοί δεν, τα καζίνα ναι, θα μας πάρει και θα μας σηκώσει η τερμιτοφωλιά των ιικών φορτίων. Όσο για τουρισμό, διαβάστε τον προφήτη Ενώχ. Κυρίως διότι η ρίζα «ενοχ» ποιεί ενόχους και στο Βυζάντιο, όταν έβγαζαν πανταχούσες, δεν καλούσαν υπηρεσίες, αλλά το κομψότατο «οι έχοντες την ενοχήν».

Αυτά τα κυβερνητικά, δια των απαραιτήτων σιχτιρισμάτων, απολύσεων και διασυρμών, αν η κυβέρνηση έβαζε μια λογική αφετηρία ανάκαμψης το τέλος Ιουνίου, ώστε να υπάρχουν εμβολιασμένοι της τάξης του 55%, μπορεί και να τα κατάφερνε με τους μισούς τουρίστες. Αλλά τώρα, η Κυβέρνηση, γλυκοκοιτάζει πιθανούς συμμάχους. Μετά το Αδωνικαρανίκα, τσουπ! ο Λοβέρδος χαμογελά ως Κιναλιστής, αλλά η νέα Δημοκρατία δεν θέλει Λοβέρδους -χρειάζεται κάτι ολιγότερο θεσμικό. Οπότε, κάποιος, μάλλον πρέσβυς, σκέφτηκε την οικογένεια Παπανδρέου που την ανατίναξαν ωσάν σήραγγα της Χαμάς οι βογιάροι του Πασοκεν, και από το μακρινό 2011/12, ιδού μία γενεά αδελφών που θα ξεχάσουν τα σύνθημα «στις κάλτσες» και τα εκνευριστικά τους αναμνηστικά, καθώς έχουν καθαρίσει δικαστικώς, και η σημερινή κυβέρνηση έχει κοπιάρει ουκ ολίγες αμερικανιές από τις οποίες το ΠΑΣΟΚ είχε σε αφθονία. Μένει να πληθύνουν τα άρθρα που θεωρούν τον Γεώργιο αναβιωμένο και να ξαναγυρίσουν τα αηδόνια στα κλαδιά. Με το παράσημο του τάγματος της Περικνημίδος. Εύκολο είναι.