Η μεταβατική ζώνη μεταξύ δύο οικοτόπων ή δύο οικοσυστημάτων συνιστά έναν οικότονο. Για παράδειγμα, οικότονος είναι η περιοχή μεταξύ βραχώδους ερήμου και άνυδρης σαβάνας ή, σε μικρή κλίμακα, η μετάβαση από το νερό ενός ποταμού στο δάσος πέρα από την όχθη, η ζώνη της σε αποχρώσεις παραποτάμιας βλάστησης. Το είναι και δεν είναι που φέρνει από το ένα στο άλλο.

Ο οικότονος έχει χωρική έννοια. Στην αλλαγή της εποχής αυτές τις μέρες βιώνουμε το μεταξύ καλοκαιριού και φθινοπώρου, τη νύχτα του πρώτου ξυπνήματος από ψύχρα όταν προηγήθηκαν μήνες ύπνου δίχως σεντόνι για σκέπασμα. Κάπου προς τη μέση, πλησιάζοντας τη θλιπτική ισημερία. Θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε χρονότονο.

Είναι φορές που ο οικότονος χαρακτηρίζεται από ένα σαφές όριο, μία ασυνέχεια. Ο γκρεμός με τα χασμόφυτα που κουρνιάζουν σε θώκους ασβεστολίθου και που ορθώνεται πάνω από πυκνή συστάδα χαλεπίου πεύκης με σχίνους.

Το αντίστοιχο σε χρονότονο θα ήταν όταν πέρσι τα Τέμπη μας ξεπροβόδισαν εντός δευτερολέπτων στην άνοιξη του '23 με πάγωμα της ψυχής και όταν, εξάμηνο αργότερα, ο Δανιήλ έπνιξε το από τη γέννα του ανέλπιδο καλοκαίρι της Ρόδου, της Θράκης και της Νέας Αγχιάλου.