Σαν πέθανε ο Αλέκος Φασιανός γράφτηκαν και πολλές σαχλαμάρες, όπως συμβαίνει συνήθως όταν πεθαίνει ένα δημόσιο πρόσωπο. Επίσης, πολλοί ανέσυραν μνήμες, εικόνες και συνεντεύξεις του μακαρίτη, για να δείξουν ότι τον ήξεραν και τον εκτιμούσαν εν ζωή. Έτσι μου έκανε εντύπωση ένα απόσπασμα που διάβασα από συνέντευξη του Φασιανού στο Βήμα, πριν από σχεδόν τρία χρόνια:

"Όταν τον συνάντησα στο σπίτι του, στου Παπάγου, ζωγράφιζε στον νου του κύματα, πιασμένος από τη φράση του Ομήρου «ο Βορέας κυλίνδειν τα κύματα». Το απαρέμφατο ανακαλούσε στο μυαλό του μύριες εικόνες της κίνησης των αληθινών κυμάτων του Λυβικού πελάγους, που τον είχα δει να τα παρατηρεί ώρα πολύ, ένα καλοκαίρι, στην Παλαιόχωρα, για να καταλάβει γιατί πυκνώνουν όσο πλησιάζουν τη γραμμή του ορίζοντα", γράφει ποητικά ο δημοσιογράφος. Κι αναρωτήθηκα, αυτή την ομηρική φράση, πού τη βρήκε; Γιατί δεν μου φάνηκε πολύ ομηρική, ούτε στη σύνταξη ούτε στην ορθογραφία.

Ευτυχώς υπάρχει online αλφαβητικό ευρετήριο λέξεων (concordance) για τα έργα του Ομήρου. Αναζήτησα το απαρέμφατο "κυλίνδειν", γύρω από το οποίο στήθηκε όλη η ποιητική ανάμνηση, αλλά φευ, δεν υπάρχει στον Όμηρο. Υπάρχει το ρήμα "κυλίνδει", η μετοχή "κυλίνδων", αλλά απαρέμφατο γιοκ. Το ίδιο ισχύει και για τη λέξη "Βορέας", υπάρχει μόνον ο "Βορέης". Οι δύο λέξεις συναντώνται στην πέμπτη ραψωδία της Οδύσσειας, στίχος 296, με τα κύματα στον ενικό: «και βορέης αιθρηγενέτης, μέγα κύμα κυλίνδων».

Είναι ατελής η μνήμη, γι΄ αυτό κι έχουμε έργα αναφοράς, βοηθήματα (ψηφιακά και χαρτόδετα), διορθωτές, επιμελητές και αναγνώστες.