«Δεν πρόκειται να καβαλήσω το καλάμι», μας διαβεβαίωσε ο πρώην και επόμενος (μάλλον) πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, μέσω του Αλέξη Παπαχελά και της Καθημερινής. Για να φτάσει ένας άνθρωπος να μιλήσει έτσι δημοσίως για τον εαυτό του, μάλλον είναι αργά, και μιλά ήδη έφιππος. Από την άλλη πλευρά, το καβάλημα του καλαμιού δεν είναι υποχρεωτικά κακό πράγμα, ιδίως αν σε απομακρύνει από καθεστωτικές νοοτροπίες και μικροκομματικές πρακτικές. Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για «νέα Νέα Δημοκρατία» και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς την εννοεί στην πράξη, ή αν αυτό ήταν απλώς ένα ρητορικό σχήμα, ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, ένας δήθεν επιτελικός ελιγμός ανάμεσα σε τόσους άλλους.
Την εβδομάδα που πέρασε είχαμε εκλογές, τις πρώτες αυτής της σεζόν, τις οποίες το κόμμα του κ. Μητσοτάκη κέρδισε με πρωτοφανή διαφορά από το δεύτερο κόμμα υπό τον έτερο πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Από την επομένη των εκλογών, βάλθηκαν όλοι, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, σε όλα τα διαθέσιμα Μέσα, και Ενημέρωσης και Κοινωνικής Δικτύωσης, να μας εξηγήσουν τι ψηφίσαμε και γιατί. Πρέπει να ήταν οι περισσότερο εξηγημένες εκλογές από καταβολής νέου Ελληνικού κράτους.
Αυτό το παιχνίδι της βεβιασμένης ερμηνείας της πραγματικότητας δεν είναι καινούργιο· αλλά πρώτη φορά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με έναν ορυμαγδό τέτοιας κλίμακας και διάρκειας, ο οποίος λόγω του ξεκάθαρου αποτελέσματος ήταν μάλλον περιττός, και θύμισε την αμερικανική λαϊκή ρήση, που έγινε διάσημη μέσω του Clint Eastwood στην ταινία Deadpool (1988): "Opinions are like assholes; everybody has one".
Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν σαφέστατο, αλλά καμία από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν μπόρεσε να το προβλέψει με ακρίβεια, ούτε καν στα όρια του στατιστικού λάθους που επικαλούνται. Το ωραίο είναι ότι οι δημοσιογράφοι συνεχίζουν να συμβουλεύονται τις ίδιες εταιρείες δημοσκοπήσεων που έπεσαν τόσο τραγικά έξω στις προβλέψεις τους, ωσάν να μη συνέβη τίποτα. Τις χρειάζονται για να στήσουν τη μηχανή των επόμενων εκλογών, σε λιγότερο από ένα μήνα. Έτσι άρχισαν να «ξεπλένουν» τις εταιρείες με διάφορες συνεντεύξεις υπευθύνων, όπου οι άνθρωποι των εταιρειών ξεπερνούσαν την αποτυχία τους ως δεδομένη και old news, αλλά στεκόντουσαν στα ολίγα δευτερεύοντα σημεία που είχαν προβλέψει με σχετική ακρίβεια.
Το γιατί θα έχουμε τον άλλο μήνα τις δεύτερες εθνικές εκλογές της σεζόν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, το χρωστάμε βεβαίως στην εμμονή του κ. Τσίπρα με την απλή αναλογική, και τον εκλογικό νόμο που πέρασε η κυβέρνηση του Σύριζα για να ισχύσει μόνον άπαξ, αφού ο νόμος έχει ήδη αλλάξει. Εδώ ο κ. Τσίπρας εμφανώς έπαιξε και έχασε, γιατί η συγκυρία δεν ευνόησε τα σχέδιά του (ο Πάνος Καμμένος δεν κατέβασε κόμμα), και δεν δέχτηκε καν να παραλάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης για να την επιστρέψει στην Πρόεδρο. Υπό μίαν έννοια χάσαμε όλοι μας, γιατί οι αρχηγοί των τριών πρώτων κομμάτων εξευτέλισαν τη συνταγματική διαδικασία των διερευνητικών εντολών, και θα κάνουμε πολλά χρόνια να ακούσουμε ξανά για απλή αναλογική.
Για κυβερνήσεις συνεργασίας είναι πολύ πιθανόν να ξανακούσουμε σύντομα.