Παρακολουθώ το λογαριασμό της Προέδρου της Δημοκρατίας στο φέισμπουκ. Με διασκέδαζαν τα «χρόνια πολλά» που άφηναν στα σχόλια κάποιοι κάθε 25 Νοεμβρίου. Λες και επρόκειτο για την κυρία Κατερίνα τη φίλη της μαμάς τους. Σχολίασα εκεί πριν από τρία περίπου χρόνια όταν απευθύνθηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ο ουκρανός νεοναζί. Αν θυμάμαι καλά, η Πρόεδρος είχε προβεί σε ανάρτηση σχετικά με εκδήλωση την οποία οργάνωσε το Ελληνικό Κοινοβούλιο ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Περίμενα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να πάρει θέση για την παρουσία μέσω βίντεο του συγκεκριμένου ομιλητή στη Βουλή των Ελλήνων, ο οποίος συστήθηκε ως μαχητής του Τάγματος Αζόφ. Δεν έχω άποψη τι και πώς έπρεπε να διαχωρίσει, για τον τρόπο που έπρεπε να αναφερθεί στο απαράδεκτο της εν λόγω παρουσίας και προσφώνησης άλλα αυτή, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όφειλε να ξέρει και να πράξει για μένα – όχι εγώ. Δεν έκανε τίποτα.

Αυτό που ξέρω είναι ότι αν η Σακελλαροπούλου είχε πάρει θέση, καθώς ο Κώστας Τασούλας ως Πρόεδρος της Βουλής είχε την ευθύνη για το ανεπίτρεπτο περιστατικό, θα περιέσωνε και κάτι από τη δική της αξιοπρέπεια ύστερα από τον άπρεπο τρόπο που ο Πρωθυπουργός την άδειασε επιλέγοντας τον Τασούλα για τη θέση του Προέδρου και, ταυτόχρονα, άδειασε και τους Έλληνες. Το τελευταίο δεν το λέω κρίνοντας την επάρκεια και τη θητεία της Σακελλαροπούλου αλλά την επιλογή Μητσοτάκη και την κυνική τεκμηρίωση της επιλογής αυτής μέσα από τα λόγια του.