Προφανώς δεν ήταν πλήρης επιτυχία, πάντως σε κάθε περίπτωση ήταν επιτυχία, είπε ο Elon Musk για το Σούπερ Πύραυλό του που τα τίναξε λίγο μετά την απογείωση. Όμοιο με εκείνο του Δημάρχου Αθηναίων Μπακογιάννη για το Μεγάλο Περίπατό του: και βγήκε, και δεν βγήκε.

Μας μπούχτισαν, μας κούρασαν - και οι ίδιοι κουρασμένοι.

Σύμφωνα με τις τελευταίες θεωρίες, θα έρθει η στιγμή στο σύμπαν που θα υπάρξει ένα τελευταίο ον, μια τελευταία σκέψη. Μετά σιωπή, μετά θα μείνουν μόνο υποατομικά σωματίδια, μόνα τους, που θα απομακρύνονται το ένα από το άλλο και μεταξύ τους αποστάσεις όσο οι αποστάσεις γαλαξιών στο δικό μας χρόνο τώρα, στις δικές μας στιγμές. Αυτό γιατί μια δύναμη αντιβαρύτητας συνυπάρχει στον ιστό του χωροχρόνου, μια μαύρη ενέργεια που σπρώχνει κάθε τι μακριά από τα υπόλοιπα.

Η Μεγάλη Κόπωση λέω εγώ, το αναπόφευκτο σήκωμα με αδιαφορία των ώμων.

Κάποτε είχα αναφερθεί σε αυτή τη στιγμή της κόπωσης. Αλλά συμπλήρωσα σε πείσμα όλων, για τα μικρά δανεικά που όσο κι αν το σύμπαν διαστέλλεται, όσο κι αν τα πάντα απομακρύνονται σε στροβίλους φωτός, παραμένουν χρωστούμενα. Και όταν κάποτε υπάρξουν μόνο απόλυτες ελευθερίας να πατούν στο τίποτα και στο πουθενά, κι ούτε καν το φως θα καταφέρνει να δρασκελίζει το χάος ανάμεσά τους, δεν θα είναι από νοσταλγία ούτε από θύμηση, αλλά απ’ τα παλιά δανεικά μετουσιωμένα σε ανυπόστατο καημό που θα ξανατραβηχτούν τα πάντα κοντά το ένα στο άλλο, μια αντίστροφη διαδρομή μέχρι που να καταρρεύσει το ένα μέσα στο άλλο και όλα ξανασμίξουν. Με τέτοια δύναμη που το σύμπαν θα εκτιναχθεί εκ νέου. Ίσως σε διαφορετικό εαυτό γιατί από όσα χρωστάς μαθαίνεις.

Εύχομαι το σύμπαν να εισακούσει την ευχή μου.