Την περασμένη εβδομάδα το σάιτ iefimerida έκανε θέμα για κάποια "αποχαρακτηρισμένα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης", τα οποία "συγκλονίζουν". Η αφορμή ήταν ο ιστορικός Sergey Radchenko, ο οποίος τέσσερις μέρες νωρίτερα ανάρτησε στο τουίτερ και κάποιες εικόνες από τεκμήρια του 1948. Ακολούθησε μια δημόσια πολιτική αντιπαράθεση επί των τεκμηρίων, που έφθασε ως και στη Βουλή.

Όμως το "newsroom iefimerida.gr" που υπογράφει το σχετικό άρθρο, δεν έκανε σωστά τη μεταγραφή μιας λέξης (τουλάχιστον). Εκεί όπου ο Βαφειάδης και ο Ζαχαριάδης ζητούν βοήθεια από το ΚΚΣΕ «με τη μίνιμουμ επιδίωξη να του αποσπάσουμε [του μοναρχοφασισμού] ένα σοβαρό κομμάτι από τη βόρειο Ελλάδα», το σάιτ το μεταγράφει ως «με τη μίνιμουμ επιβίωση». 

Η σύνταξη «με τη μίνιμουμ επιβίωση» δεν βγάζει νόημα. Μπορεί ο άνθρωπος που έκανε την αρχική μεταγραφή από το δακτυλόγραφο να μπερδεύτηκε, ή να νόμιζε ότι οι παλαιοί κομμουνιστές μιλούσαν ασυνάρτητα, ή και να μη γνώριζε τη λέξη «επιδίωξη». Είναι γνωστό ότι κανείς δεν είναι καλός διορθωτής του εαυτού του, αλλά στο βαθμό που το σάιτ έχει διορθωτές, κανείς από όσους διάβασαν το κείμενο δεν φάνηκε να προβληματίζεται ως προς το τι θέλει να πει ο ποιητής, καθώς το άρθρο παραμένει αδιόρθωτο μια εβδομάδα αργότερα.

Το ωραίο είναι ότι «η μίνιμουμ επιβίωση» έχει αναπαραχθεί σε πολλά σάιτ και ιστότοπους ― μεταξύ των οποίων και η Athens Voice με καθυστέρηση μιας ημέρας.
 

Η ανταγωνιστική Lifo, προς τιμήν της, έπραξε το στοιχειώδες και αυτονόητο: κάποιος διάβασε το δακτυλόγραφο, και το απόσπασμα της επιστολής μεταγράφτηκε σωστά ως «με τη μίνιμουμ επιδίωξη». 

Έτσι βλέπουμε και τις διαδρομές των κειμένων στην εποχή του copy/paste, και καμιά φορά διακρίνουμε και τις συνάψεις, τα κοινά και τα αφανή δεσμά που ενώνουν κάποιους ανθρώπους.