Συνέδριο του Σύριζα με 5.700 συνέδρους, μακράν της πρακτικής αριθμητικής. Ο αρχηγός ή Πρόεδρος ή κατεπάνω δημιουργεί χώρο φιλοξενίας των «προοδευτικών δυνάμεων». Η κυβέρνηση στέλνει μερικές άκεφες σπόντες «αντιπολίτευσης» και μετά, ώρα για εκτίμηση των μαύρων οικονομικών της χώρας.

Ας υπενθυμίσω πως μετά την συμφωνία των Πρεσπών, ο Τσίπρας, άγνωστο πόθεν βρήκε το κουράγιο, ανέλαβε να «καθαρίσει» την πολιτική ατμόσφαιρα και κυριολεκτικά χωρίς υποστήριξη (η συνδρομή του δεξιού Καμμένου στο Μάτι, μάλλον ενόχλησε τους οπαδούς) αντιμετώπισε προσωπικά τον Μητσοτάκη σε Ευρωεκλογές, Αυτοδιοίκηση και Κυβέρνηση και έχασε πανηγυρικά και αναμενόμενα. Η διακυβέρνηση από την Νέα Δημοκρατία είχε έναν ενδιαφέροντα οικογενειακό χαρακτήρα, ενώ Καραμανλής και Σαμαράς, χωρίς να το φροντίσουν ιδιαίτερα, προσάρτησαν τους στρατούς των άκοπα και χωρίς εκπαίδευση.

Ήταν μεγάλη τύχη για τον Σύριζα που δεν ανέλαβε το Κέντρο ένας έμπειρος Κεντρώος, γνώστης της πολιτικής αγοράς, πάρεξ ένας νέος σχετικά ευρωβουλευτής, υπό καθεστώς αφλογιστίας. Αλλά παρέμεινε η εντύπωση πως η κυβέρνηση που μαράθηκε το 2019, δεν θα πάθαινε και την καταστροφή της Καρχηδόνας. Βέβαια, η παγκόσμια συγκυρία, με πανδημική και πολεμική ατμόσφαιρα, οδήγησε τον Μητσοτάκη να παλεύει με το κατσικάκι και τα κόκκινα αυγά. Είναι κι αυτή μια τάσις. Νοιώθεται. Αν και έχει ακόμη καιρό να κόψει τις πολλές δραματικές πολιτικές εξομολογήσεις.