Πολλές υπερβολές ακούω αυτές τις μέρες σε σχέση με τη USAID, την αναπτυξιακή βοήθεια των ΗΠΑ. Αναμενόμενο μία ισχυρή χώρα να χρηματοδοτεί τέτοια βοήθεια στηρίζοντας, έτσι, (και) τα συμφέροντά της σε τρίτες χώρες. Ανάμεσα στις χρηματοδοτήσεις σίγουρα υπάρχουν και σχετικές με έργα που αφορούν σε περιβάλλον, πολιτισμό, ισότητα. Πολιτισμό, για παράδειγμα, με τον τρόπο που στα φοιτητικά μου χρόνια χαιρόμαστε να παρακολουθούμε στο Γκαίτε δωρεάν αφιερώματα στον Φασμπίντερ. Κάποιος εύλογα θα έλεγε ότι πέρα από την κουλτούρα, η πρωτοβουλία του Γκαίτε είχε σχέση και με τη γουόκ ατζέντα. Όπως σχέση με τη γουόκ ατζέντα θα μπορούσε να δει κάποιος σε πρόγραμμα που προμηθεύει ηλιακούς φούρνους σε χωριά στην Αφρική, ώστε να μαγειρεύουν οι γυναίκες δίχως να παθαίνουν καρκίνο από την κάπνα.

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει όταν η αναπτυξιακή βοήθεια χρησιμοποιείται για να προωθηθούν τα συμφέροντα μιας χώρας σε σχέση με προώθηση δικών της τεχνολογιών, αγαθών και υπηρεσιών. Συμβαίνει σε όλα τα καλά σπίτια όπως πχ με τη Danida της Δανίας και την EuropeAid της Κομισιόν. Ή και με δικά μας προγράμματα, μέσω ΥΠΕΞ - να θυμηθούμε τη Hellenic Aid και τους Καλάς, τους περίφημους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα αδέλφια μας.

Ενδημική η διαφθορά, πάντα υπάρχουν πρόθυμοι. Δεν κάνουμε γενικεύσεις αλλά δεν εθελοτυφλούμε. Και στους δότες και στους λήπτες.

Αυτό που θα πρέπει να δούμε είναι κατά πόσο η USAID χρηματοδοτούσε δημοσιογράφους να προπαγανδίζουν πολιτικές που προωθούσαν γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, πολιτικές σε αντίθεση με τα συμφέροντα της χώρα που ελάμβανε τη “βοήθεια”. Το βοήθεια εντός εισαγωγικών γιατί, όπως καταλαβαίνω, πρόκειται έτσι για δημοσιογράφους κατευθείαν στο payroll του State Department. Από την άλλη, όσοι πιστεύετε ότι ο Τραμπ δεν θα αρχίσει να χρησιμοποιεί προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που περιλαμβάνουν και χρηματοδότηση βοήθειας προς τρίτες χώρες, η οποία θα προωθεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ όπως τα αντιλαμβάνεται αυτός, είστε νυχτωμένοι κι ας νομίζετε εαυτούς κουκουβάγιες.