Διαχρονική αξία τα εμπριμέ λουλουδάτα. Παλιά το ΚΤΕΛ του νησιού έβαζε λεωφορείο για κάποιο γιαλό, συνήθως διαφορετικό κάθε χρόνο, για το καθημερινό μπάνιο. Έφερνε γύρο στα κοντινά χωριά και μάζευε επιβάτες  – παιδιά, μαμάδες, θείες και γιαγιάδες. Στο στρίμωγμα το λεωφορείο θύμιζε κρεμαστό κήπο της Βαβυλώνας σε ρόδες.

Σ’ ένα από αυτά τα μπάνια θυμάμαι τις γυναίκες να μας φωνάζουν να βγούμε από το νερό πριν την καθορισμένη ώρα επιστροφής, πετσέτες και ψάθες να μαζεύονται βιαστικά και το τσούρμο ν’ ανεβαίνει σχεδόν τρέχοντας την ανηφόρα προς το παρκαρισμένο λεωφορείο. Ο οδηγός όρθιος όπως τροχονόμος έκανε σήμα με το χέρι να βιαστούμε. 20η Ιουλίου του ’74 και το ραδιόφωνο του λεωφορείου συντονισμένο στο κρατικό ραδιόφωνο, στη δυνατή φωνή του εκφωνητή του μόνου ραδιοφώνου.