...The sad unalterable loneliness of houses on hillsides lost among trees, lights white in them. . . . Cemeteries going by, lonely too . . . somehow not so lonely as the living...

Lawrence Ferlinghetti - Writing Across the Landscape

Έξοδος από τον αυτοκινητόδρομο Ι-10 βόρεια για τη Σίλβερ Σίτι στα βουνά, στο Νέο Μεξικό. Καθ' οδόν, δεξιά, σήκωνε μπόι μια καμινάδα κι αριστερά διέκρινα στα δυτικά ένα νεκροταφείο.

Χωματόδρομος με έφερε στην είσοδό του. Περπατώντας ανάμεσα σε τάφους διάβασα ονόματα, ονόματα Τσικάνο, και χρόνους. 1956 στην πλέον πρόσφατη χρονολογία. Σ’ έναν τάφο ο Ιησούς και δίπλα ένα ξερόδεντρο.

Ήταν Νοέμβρης του '94, θυμάμαι το φουγάρο να καπνίζει. Ίσως να μη θυμάμαι καλά. Πρέπει ν' αναρωτήθηκα πάντως γιατί εγκατέλειψαν τις ταφές εκεί. Που πήγαν όλοι;

Μετακινούνται, μετακινούνται δίχως κόπο και αιωνίως με σκοπό οι Αμερικανοί.

Πέτρα που κύλησε μη την εκρατήσεις, το ριζικό της είναι κακό και θα μετανοήσεις.

Αυτό μάθαμε από τα όρη της Αττικής, στα ανατολικά του λεκανοπεδίου.