Υπάρχει συχνά ένα κακό σπυρί, σάπιο και δηλητηριασμένο. Το καθαρίζω με επιμέλεια και ψάχνω αν έχει περάσει τη βρόμα του στα παραδίπλα ώστε να τα απομακρύνω κι αυτά. Αν επιτρέψω στη μία και λίγη απέχθεια να μου χαλάσει τη χαρά είναι όπως όταν απρόσεκτος μασήσω το κακό σπυρί μαζί με τα υπόλοιπα και η μία και λίγη λέρα καταστρέψει τη γεύση και την απόλαυσή μου.

Πάντα η ελπίδα να ανοίξω ένα κι άσπιλο και συχνά η ελπίδα ανταμείβεται. Και πάντα ολοφάνερο το σάπιο στο σύνολό του και το πετάω μακριά, γρήγορα.

Έτσι πορευόμαστε κι έτσι θα πορευτούμε. Όπως το έχει πει ο Νίτσε: παρελθόν η κακία των χιονονιφάδων μέσα στον Ιούνιο. Σε πείσμα όλων καλοκαίρι ας γίνουμε και μεσημέρι μεσοκαλόκαιρο να μείνουμε.