Μία ανακύκλωση ο ανασχηματισμός ενός παγιδευμένου καθεστώτος που παρακολουθεί τον εαυτό του και τον φοβάται. Σκορπιός που σηκώνει ψηλά το κεντρί φοβούμενος τον ίδιο για να χτυπήσει και, αποφεύγοντας, στριφογυρίζει κι ένα από τα ίδια με ενίσχυση Βορίδη.

Διαβάζω ξανά ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Διαχρονικό στήριγμα ενός καθεστώτος το οποίο κηρύττει σε ψεκασμένους ιθαγενείς την προσωπική ευθύνη. Ο Υπουργός “δεν διάβασα το μνημόνιο άλλα το υπέγραψα” (δήλωση την οποία επέκρινε σκληρά τότε το νυν κυβερνών κόμμα). Ξανά Υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Ο πλέον αξιοθρήνητος.

Καθεστώς που συνεχίζει να κυβερνά απαξιώνοντας, αλλά τώρα με φόβο. Η Καρυστιανού τους καταστρέφει την εικόνα της απαξίωσης. Ιθαγενής μα μήτε ψεκασμένη, μήτε απαίδευτη, μήτε κομματικά ενταγμένη. Μητέρα που έχασε το παιδί της στο έγκλημα των Τεμπών δεν αποτελεί την αναμενόμενη εικόνα της Ελληνίδας χαροκαμένης μάνας, να ρέβει κουβαριασμένη στο παραγώνι της, πειθήνια, αφημένη.

Δεν βρήκε παρηγοριά στην Εκκλησία. Στάθηκε στα πόδια της, μάχεται, χαμογελά για να μεταδώσει δύναμη μέσα από χαμόγελο, οξυγόνο.