Δανιήλ, Ηλίας και κλιματική αλλαγή. Όλα προφητικά και χριστιανικά τιμωρητικά με την έννοια αδυσώπητης ρομφαίας της Παλαιάς Διαθήκης. Τίποτα από τη γλυκύτητα, τη συγχώρεση και την παρηγοριά της Καινής.

Στην τάξη των πραγμάτων η κλιματική αλλαγή, η ανθρωπογενής, την κοινωνική συνοχή θα καταλύσει, δεν θα είναι αποκαλυπτικό γεγονός, η φύση θα ανακάμψει όπως και η ζωή. Φύση και ζωή έχουν στα χέρια τους ένα βάλσαμο που η ανθρώπινη κοινωνία δεν έχει. Τα βάθη του χρόνου.

Αποκαλυπτικά αυτά που είναι γραμμένα στα βάθη λοιπόν του καιρού, σε βάθος 250 εκατομμυρίων χρόνων από την ανθρώπινη ιστορία - όταν Αφρική και Ευρασία κλείσουν το φερμουάρ της Μεσογείου (η Ευρασία θα έχει αρπάξει την Αυστραλία από τον ώμο), όταν οι δύο Αμερικές θα έχουν ολοκληρώσει αργά, σταθερά και ανάστροφα το ταξίδι του Κολόμβου (η Νότια Αμερική θα κρατά την Ανταρκτική στην αγκαλιά της).

Τότε θα υπάρξει μία υπερήπειρος, η Ούλτιμη ΠανΓαία.

Η θερμοκρασίες εκεί πάνω από 40 βαθμούς υπό σκιά, καθώς τεκτονική δραστηριότητα θα έχει αφυπνίσει τόση ηφαιστειακή δραστηριότητα, τόσο διοξείδιο θερμοκηπίου, ώστε η ζωή για τα θηλαστικά θα είναι ανυπόφορη και η Ούλτιμη ΠανΓαία θα καταστεί απαγορευμένη περιοχή για αυτά - ακατοίκητη.

Ή τα θηλαστικά όπως τουλάχιστον τα εννοούμε εμείς:

Μας έδωσε η φύση στην τάξη των πραγμάτων, σε μας τους ανθρώπους, πέντε τετραγωνικά γης σε άμμο κινούμενη και πέντε χρόνους κρεμασμένους ανάμεσα σε δύο αιωνιότητες. Δεν είμαστε εδώ για να κατακτήσουμε σύμπαν και αιωνιότητα. Είμαστε για να κάνουμε αυτά τα πέντε τετραγωνικά μέτρα κι αυτούς τους πέντε χρόνους - όσο το δυνατόν - περισσότερο ανθρώπινους και γλυκούς. Με την έννοια της Καινής Διαθήκης. Όχι τιμωρητικούς όπως στην Παλαιά.

Πράγματα για τα οποία έχουμε ξαναμιλήσει. Αλλά μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι. 

Το έψαξα λοιπόν αυτό στα γρήγορα. Ούτε της Παλαιάς ούτε της Καινής. Αρχαιοελληνική η προέλευσή του. Δίχως σωτηρία, αρμόζει.