Ονειρεύτηκα τον Νικολό Μακκιαβέλι και ευτυχώς θυμήθηκα να πατήσω το rec στο μαγνητόφωνο Ονείρων.

Τον είχα ξαναδεί στον ύπνο μου, άλλοτε να σήπεται στη φυλακή, κι άλλοτε να κυκλοφορεί στον Ποθολινό ξεδιαλέγοντας οψάρια από τον γρίπο του. Τώρα ήρθε πιο οργανωμένος και τον κέρασα αρμυρίκια σαλάτα, γεμιστό μελιτζανάκι τουρσί, αυτό που εις τον ελληνικόν νότον αποκαλείτε «Τούρκο». Δεύτερο πιάτο σπαράγγια ψητά στολισμένα με μπέικον καψαλισμένο ενώ είχα κρατήσει το λιπαρό του τμήμα για το δικό μου πιάτο.

Αναρωτιόμουνα για το κρασί, οπότε ονειρεύτηκα τον Θωμάκη Λίγα ντυμένον βογιάρο να μου προτείνει Νεγκότσκα ή τον Βουκεφάλα του και διάλεξα τον δεύτερο, αφού τον μετάγγισα σε πλατύστομη καράφα, να ανασάνει.

«Μπορώ να απαντήσω σε πέντε ερωτήσεις σου» μου λέει στο τέλος, πάνω στην τελευταία μπουκιά καρυδόμελο.

«Πέντε, γιατί πέντε;»

«Γιατί έτσι. Ήδη χαράμισες την πρώτη ερώτηση και απάντηση.»

«Έχεις κάποια αριστερή εκ μεσαιώνων άποψη για το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα;»

«Έχω. Η κυβέρνησή σου θυμίζει τις παρέες του Μποτιτσέλι και του Καραβάτζιο. Θα παραμείνει ανώνυμη και ανεπίγνωστη, διότι έχει απόψεις. Οι κυβερνήσεις δεν έχουν απόψεις: έχουν πρακτικό πνεύμα. Όποιος κυβέρνησε προβάλλοντας ιδεολογίες και δοξασίες, ξεχάστηκε. Θα μπορούσαν να συστήσουν μιά λέσχη που να τη βαφτίσουν «εξ ευωνύμων σωτήρες» και να τελειώσουν τα διαδικαστικά. Τα υπόλοιπα είναι μονόδρομος.»

«Μονόδρομος;»

«Σου έμειναν δύο ερωτήσεις. Το τζίνι του Αλλαντίν δυσκολεύτηκε περισσότερο. Άκουε λοιπόν: φορολογικό μυστικό, η δεκάτη. Και πολλή είναι. Σε φόρους και ΦΠΑ, σκέτη, αγνή, κτηνώδης, ευκολόπιστη, καυλωτική δεκάτη. Το μυστικό στην άντληση νομισμάτων βρίσκεται στην ψευδαίσθηση ότι διαθέτεις πολλά. Αν βάλουν πολλούς φόρους, ο κόσμος θα προστρέξει στους Σφόρτσα και στους αντιφατικούς Μεδίκους.»

«Πολιτικό μυστικό, υπάρχει;»

«Ναι. Μιλάτε πολύ. Πάρα πολύ. Να φορολογείτε υπέρογκα τις λέξεις. Κάθε εκατό δημόσιες λέξεις, περικοπή 10% του μισθού των πολιτικών σας. Να καθιερώσετε παντού την Ευνοιοκρατία. Είναι θαυμάσιο κίνητρο προδοσίας, δουλοπρέπειας και προσωπικής Λύτρωσης. Αφαιρέστε από όλα τα λεξικά την Εμπιστοσύνη και την Αξιοπιστία. Είναι Ηθικές περιοχές, όχι πολιτικές. Μιά γυναίκα αγάπησα, την ηδονική Λαρίτσια, και με έσυραν στα δικαστήρια, την ώρα που της ήμουν αφοσιωμένος όσο κανείς. Ξέρεις τι διέδιδε για μένα; Πως ήμουν η πανούκλα του σπιτιού της. Της προσκολλήσεως δηλαδή. Μύλος.»

«Ελευθερία, ισότητα, αδελφωσύνη. Δεν μετρούν αυτά;»

«Δεν μετρούν. Είναι γυμνές λέξεις. Οι λέξεις να ντύνονται από τα ευτελή παζάρια της Ηδονής. Οι πράξεις των ανθρώπων είναι εκατό με το ζόρι, και κάθε πράξη φορτώνεται με χίλιες λέξεις. Και πίσω από κάθε λέξη, υπάρχουν χίλιες θεωρίες. Οι ανάγκες δημιουργούν σκοτεινούς χώρους απόλαυσης. Να στήνετε κρυφά λιγόλογους νόμους και να χωθείτε στην παντομίμα και στην θεατρική πράξη. Δεν υπάρχει άλλο είδος πράξης που δεν παρέχει αφειδώς πόνο. Αν διαπραγματεύεστε, κάντε το αστραπιαία και αποτυχημένα. Η υποδούλωση είναι πανάκριβη επιστήμη. Δεχτείτε τα πάντα, κι άλλα τόσα, και μετά, περιοριστείτε στα βασικά. Πάντα θα χρωστάτε. Για να γίνετε λαός που του χρωστάνε, χρειάζεστε αριστερή πρόφαση και αυταρχική, ετσιθελική διάθεση να πεθάνετε αδικαίωτοι.»

«Ευχαριστώ  θερμά, αν και δεν με φώτισες και πολύ.»

«Έσβηνα συστηματικά όλα τα φώτα που μου τύχαιναν στον βίο. Στα χρόνια μου, βασάνιζαν τους ανθρώπους θερμαίνοντας ασύστολα έναν σιδερένιο σωλήνα στον οποίον έχωναν το πουλί τους. Εσείς φοράτε μιά κατσαρόλα στο κεφάλι και χτυπάτε ο ένας την κατσαρόλα του αλλουνού. Έχετε χωθεί ως το λαιμό στις διαδικασίες, κι εμείς τις διαδικασίες τις περιφρονούσαμε.»