Ο στρατηγός Πάτον, που είχε κερδίσει τα γαλόνια του (και την φήμη ενός παράφορου, πλην αποτελεσματικού ηγέτη) στον πόλεμο του Μεξικού, αντιμετωπίζοντας τους αντάρτες του Πάντσο Βίλλα, είχε διαγνώσει την δύναμη των τεθωρακισμένων και το έδειξε στον Μεγάλο Πόλεμο διοικώντας μια μονάδα στη Γαλλία. Όταν οι Αμερικανοί έλαβαν ντροπιαστικά αποτελέσματα αποβιβαζόμενοι στην Βόρεια Αφρική, κυρίως λόγω ενός παράδοξου στρατηγού, του Φρέντενταλ, όταν αυτός, επιτέλους, αντικαταστάθηκε εν μέσω εκατόμβης και συμφορών, από τον ανεβάσταγο Πάτον, που βρήκε τον καιρό, μεταξύ άλλων, να φιλοφήσει επί των ερειπίων της Καρχηδόνος.

Μπροστά στον συμμαχικό στρατό, έκειτο ως σφάγιο, η Σικελία. Ο Πάτον ορίστηκε υποστηρικτής μιας πτέρυγας του Μοντγκόμερι, και η Σικελία κερδήθηκε τόσο από τον αγώνα δρόμου των δύο στρατηγών, όσο και από από την αμέριστη συνεργασία με τους μαφιόζους του νησιού, που υπό τον Λάκι Λουτσιάνο, υποστήριξαν την εισβολή. Απόμενε το βασικό: η απόβαση στην Ιταλική χερσόνησο. Αλλά μέσα σε έναν Αύγουστο, ο Πάτον κατάφερε να εκδιωχθεί από τον Αιζενχάουερ επειδή, αγνοώντας το στρες των φαντάρων που το θεωρούσε δειλία, χαστούκισε δύο οπλίτες σε αναρρωτήριο, σηκώνοντας κατακραυγή. Στο μεταξύ, οι Γερμανοί, με στρατηγό τον Κέσερλινγκ, είχαν καταλάβει την Ιταλία και όρισαν γραμμές αμύνης, αφήνοντας στους Συμμάχους μια ζώνη στο Άντζιο, που τους διοικούσε ο Αλεξάντερ, βρεττανός, και ένας παράδοξος ηγέτης ονόματι Κλαρκ αμερικανός. Ο Κλαρκ είχε πρόβλημα ταυτότητας και ετεροκαθορισμού, πίστευε πως του την έχουν οι πάντες φυλαγμένη, και εντέλει, κατάφερε να εκπληρώσει το όνειρό του, να καταλάβει την Ρώμη. Σπανίας ιδιοσυγκρασίας μονομανής, κατάφερε να διασώσει τη φήμη του και η πατρίς του, ευγνωμονούσα, έδωσε το όνομά του σε μια γέφυρα και δεν ξέρω σε τι άλλο. Πάντως έγραψε και δυό βιβλία, που επαινέθηκαν. Οι απώλειες της στρατιάς του (και η συμβολή του στην καταστροφή του Μόντε Κασίνο) δεν συνυπολογίστηκαν.

Ο Πάτον, ακυρωμένος, βρήκε μια θέση στο επιτελείο του Άικ, αφού οι Σύμμαχοι, παραμονές της Απόβασης στην Νορμανδία, διέδωσαν ψευδώς ότι οργανώνει στρατιά εισβολής προς το Καλαί, από το Ντόβερ. Παρέμεινε στο ψυγείο έως τον Δεκέμβριο του 1944, όταν ο Χίτλερ, εκμεταλλευόμενος την ύπαρξη του Ομάρ Μπράντλεϊ, συμμαθητή του Άικ, προκάλεσε αντεπίθεση στις Αρδένες με τον εναπομείναντα έμπειρο στρατό του, επιδιώκοντας να καταλάβει την Αμβέρσα, μέσω Μπαστόν, συννεφιάς που εμπόδιζε τις πτήσεις και φοβερές κινήσεις αποσυντονισμού των Αμερικανών. Όταν βγήκε ήλιος με τα δόντια, ο Πάτον οδήγησε ένα μεγάλο στράτευμα να κλείσει την γερμανική λαβίδα. Μετέφερε τεθωρακισμένα και στρατό σε χρόνο ρεκόρ προς σφράγιση του ρήγματος. Τον ίδιο Δεκέμβριο, σκοτώθηκε σε δυστύχημα.

Παράφορος και ανεβάσταγος, πάντοτε φορούσε δυο πιστόλια με λαβές από ελεφαντόδοντο, ενώ τα γνωμικά του έμειναν ιστορικά.