Στα πρώτα τρία χρόνια του νέου αιώνα μεταφερθήκαμε στην Αθήνα και μέναμε σ'  έναν κήπο ρετιρέ που επέτρεπε άνετη παρατήρηση του αττικού βίου. Από τα ξημερώματα λοιπόν πλανόδιος έμπορος διαλαλούσε με πάθος τη λέξη «κούγιες!κούγιες!». Εννοούσε βέβαια τις τούγιες ήτοι το καλλωπιστικό φυτό που γεμίζει τις βραγιές συχνά. Ένα παρόμοιο ανέκδοτο κυκλοφορούσα συχνά στην τριανδρία όπου και ανήκα, ήτοι «λατάσσειον ίδρυμα» επί της οδού Μηλιώνη όταν συναντιόμουνα με τον Μανόλη Σαββίδη και τον Στέφανο Κασσιμάτη, ικανούς εκπροσώπους του εκδοτικού και δημοσιογραφικού κλάδου.

Αυτόν τον Κούγια σκέφτηκα το βράδυ όταν η χώρα πνιγόταν στις πυρκαγιές και οι φήμες έδιναν κι έπαιρναν για φωτιές που έβαλαν οι Τούρκοι, οι αντεθνικώς δρώντες, τα επιτελεία της Μπουργκίνα Φάσσο και άλλα τρομοκρατικά και είναι ώρα να καταθέσω την προσωπική μου εκδοχή για το αίτιο τόσης φωτιάς, καθώς τα ΜΜΕ έχουν ξεσαλώσει σε τηλεκατευθυνόμενες παραποιημένες εντυπώσεις.

Κατά την γνώμη μου ο δικηγόρος κύριος Κούγιας πρέπει να οριστεί αμέσως μόνιμος πρωθυπουργός της χώρας και ο πρωθυπουργός με το λευκό πουκάμισο και το μεταφυσικό βλέμμα από τ' άγρια ξημερώματα να γυρίσει στο λειτούργημά του που είναι απολύτως διαφορετικό από το αξίωμά του.

Όσο για τα καμένα εισηγούμαι να ισχύσει για όλη τη χώρα ότι άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο σημαίνει να έχει ελάχιστη έκταση δέκα στρεμμάτων ενώ το σπίτι να μην υπερβαίνει τα πενήντα τετραγωνικά και να έχει κατά τον στίχο του ποιητή «πάρε μια βέργα λυγαριάς μια ρίζα δενδρολίβανο» -οποιοδήποτε άλλο φυτό απαγορεύεται αυστηρά. Η κατακαημένη Ευρώπη θα βρει την σωτηρία και θα της πουλάμε τα λαμπρά δικαιώματα της λαμπρής μας ιδέας. Δεν τίθεται θέμα να παραπονεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλος μουστερής διότι κι αυτουνού τις προκοπές τις είδαμε στην Μάνδρα και στο Μάτι.