Η Ελλάδα κυριαρχείται από έναν phony war και δεν είναι ανάγκη να παινεύεται γι αυτό. Ένας γείτονας, μάλλον οδηγημένος από το φλερτ με τους Ρώσους, ανοίγει δρόμο προκλήσεων που αντιμετωπίζεται με ευχές, προσευχές και απομιμήσεις αποφάσεων. Εάν, για παράδειγμα, οι Τούρκοι μας φουλάρουν με εκατό ναυάγια και χιλιάδες χιλιάδων πρόσφυγες, άραγε θα συνεχίσει ο κύριος Οικονόμου να παίζει τον υπεράνω σχολιαστή; Ο πρωθυπουργός, των Ελλήνων εννοώ, πρέπει να δώσει ένα στίγμα πόσο μπορεί να καθυστερήσει την ελληνοτουρκική σύρραξη, κι ας το πράξει εμπιστευτικά. Το Αιγαίο, από το μακρυνό 1913, είχε ξεσηκώσει την Οθωμανική όρεξη, τότε, με το φλερτ των Γερμανών. Και είναι ανούσιο και τραγικό να υποχρεωνόμαστε να ακούμε τα λογάκια των Μπαχτσελήδων και του Ακάρεως, που είναι βαλτοί να εκνευρίσουν τον ελληνικό λαό.

Ανάγκη πάσα, οι σύμμαχοι να ξεκόψουν πως δεν θα μας συμπαρασταθούν σε πόλεμο, ή πως θα είναι στο πλευρό μας. Ακόμη και οι Λίβυοι ψελλίζουν κατι ανόητα ψευδοτοπικά.

Ναι, μας λείπει ο Ελευθέριος Βενιζέλος και δεν αρκεί ένας Γούναρης για το ιστορικό βάρος.