Μήτε αρχαίοι, μήτε σύγχρονοι σχολιαστές. Απλώς, φρεσκάρισμα του Διόδωρου και βίου του Αννίβα. Η Ευρώπη παίζει πινακωτή. Ο Ευρωπαϊκός πόλεμος πάει για διεύρυνση. H προθυμία της Φινλανδίας και της Σουηδίας να χαθούν στο ΝΑΤΟ, τάχα για ασφάλεια, είναι τυπική μορφή εθνικής αμνησίας ― τόσο οι Φινλανδοί απέτυχαν στον δεύτερο πόλεμο να σταθούν κόντρα στους Ρώσους ενώ οι Σουηδοί ξεσκίστηκαν, ως ουδέτεροι, να προσφέρουν σιδηρομετάλλευμα στους Ναζήδες. Εννοώ πως καλά έκαναν επί τόσες δεκαετίες να παίζουν τους ουδέτερους. Δεν εννοώ πως οι Ρώσοι θα ηττηθούν από μια συνασπισμένη δυτική δύναμη, αλλά το αντίθετο: μπορεί και να νικήσουν με την μισή τους χώρα ρημαγμένη από τα μπεκερέλ μιας πυρηνικής μόλυνσης.

Η ιστορία με το «ΝΑΤΟ» που αντιστέκεται στην κτηνώδη δύναμη ενός μετασοβιετικού Πολύφημου, γίνεται πιστευτή μόνον από αφελείς. Αλλά για τον πόλεμο της Ευρώπης, έχουμε καιρό. Στο μεταξύ, από τις χώρες του σιταριού, της κριθής και του ψωμιού, τα μαντάτα θα γίνουν δραματικά από Μάη και βλέπουμε.

Το άλλο νέο, αφορά την ελληνική καυγαδωσύνη και τα «τράβα με κι ας κλαίω» πολιτικά νεοελληνικά μας ήθη. Ήδη άκουσα μια γνωστή αυτάρεσκη ραδιοφωνική φωνή, και ήταν του Βαρουφάκη. Αναμασήματα από τον καιρό της γλαύκης θύμησης. Και στην Ελληνική Βουλή, ένας ολόψυχα δοσμένος στο αμερικάνικο όνειρο Έλλην πρωθυπουργός, πάει να κλείσει συμβόλαια με λάθος αντίπαλο, κι εννοώ τον σαστισμένο Τούρκο.

Ο Σύριζα θυμήθηκε τα προ δεκαετίας ρεζίλια του, κι εννοώ κάτι απρέπειες εναντίον του τότε Προέδρου Παπούλια και την επανεμφάνιση μιας μορφής του ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα καλά καθούμενα. Έχουν ξεχάσει πως κυβέρνησαν με μέγιστο ποσοστό το 36% με το ζόρι, χάρη στον Καμμένο και σε μεταγραφές. Μόνη τους ελπίδα, να μη χαλαρώσει ο Κεντρώος χώρος (ο Ανδρουλάκης για την ώρα υποδύεται τηλεοπτκό ήρωα του «Σασμού») ενώ ο πολιτικός κόσμος έχει ξεχάσει πως δίκαζε τον Κλίντον πρίν είκοσι χρόνια. Ο Τσίπρας μόνον τον αριστεριστή φαινότυπο μπορεί να μιμηθεί, ενώ η Φαμίλια μόνον ως νέα αμερικάνικη πολιτεία μπορεί να μεταμορφωθεί, ανεπιτυχώς.

Ευτυχώς, πρώτη φορά ο Θεός της Ελλάδας δουλεύει ικανοποιητικά. Λέγεται Μώμος και θα ακόυσετε σύντομα γι΄αυτόν. Ο Φόβος και ο Δείμος, οι δύο μορφες του Πολέμου, περιμένουν νς περάσουν τον Αχέροντα ως Ψυχαμοιβοί. Εδώ δεν έχει πέραση ο πολύτιμο Σεφέρης, αλλά ο Καβάφης.