Ο Αύγουστος Καίσαρ, γερόντιο πλέον, υποψιαζόταν την γυναίκα του και έτρωγε μόνον σύκα, λέει ο νεότερος Ανακρέων, από συκιά που φύτεψε ο ίδιος. Πλην η Λιβία φαρμάκωνε τα σύκα από το δέντρο! Κι έτσι έσβηνε, μέσα στους εφιάλτες, φωνάζοντας «Ούαρε, φέρε πίσω τις λεγεώνες μου» καθώς έχασε τρεις στη Γερμανία, από τον άτακτο Αρμίνιο.

Τα ιστορικά παραδείγματα περιέχουν αστοχίες και εφιάλτες, αλλά το να θέλεις να γίνεις ρόμπα από τον Τσελικ, πρωθυπουργέ, δεν αφορά μόνον εσέ. Όχι λεγεώνες δεν θα ιδείς, συμμάχων και υποστηρικτών, αλλά μήτε μια λιανή πιττούλα από ρούβελα, κορφιάτικη.

Ο στίχος που σε στοιχειώνει, είναι αμετακίνητος: «και οι Μήδοι επίτέλους θα διαβούνε».