Η αρμόδια κρατική υπηρεσία της Ιαπωνίας έβγαλε ανακοίνωση για αυξημένη πιθανότητα μεγάλου σεισμού κατά μήκος της υποθαλάσσιας τάφρου στα ανατολικά της χώρας. Αυτό ύστερα από το μεγέθους 7.1 σεισμό την περασμένη Πέμπτη (8/8) στα ανοικτά της νήσου Κιούσου. Η πρόβλεψη για μεγάλο σεισμό αναφέρει συμβάν μεγέθους 8 με 9 με πιθανότητα 70 με 80 τοις εκατό μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. Μέγας σεισμός - ας θυμηθούμε το 2004 στην Ινδονησία και το 2011 στην Ιαπωνία. Ο αριθμός των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές προβλέπεται να φτάσει τις 300.000.
Την ίδια μέρα ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος έγραψε στο Facebook για το μεγάλο σεισμό στις 8 Αυγούστου του 1303 στην ελληνική τάφρο μεταξύ ανατολικής Κρήτης και Ρόδου. Από τους μεγαλύτερους στον ευρωπαϊκό - μεσογειακό χώρο με πολλές καταστροφές και θύματα, του οποίου το μέγεθος έχει υπολογίσει σε 8,0 (+/- 0,3). Οι φθορές στο Φάρο της Αλεξάνδρειας ήταν σημαντικές (και μη αναστρέψιμες), ενώ τσουνάμι χτύπησε τις ακτές της ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένου του Ηρακλείου της Κρήτης. Ο Παπαδόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι το ερώτημα κάθε πότε επαναλαμβάνονται αυτά τα ακραία σεισμικά φαινόμενα δεν έχει απαντηθεί μέχρι τώρα.
Μια χιλιετία πριν από το γεγονός στις 8/8/1303, η ανατολική Μεσόγειος είχε βιώσει μακρόχρονη περίοδο σεισμικής έξαρσης, γνωστής ως ο Τεκτονικός Παροξυσμός του Πρώιμου Βυζαντίου, η οποία συνοδεύτηκε από ταχείες και μεγάλες μετατοπίσεις του φλοιού που άλλαξαν τη μορφολογία των ακτών σε πολλά σημεία στην Ελλάδα - στη Ζάκυνθο, στην Κεφαλονιά, στα Αντικύθηρα, στον Κορινθιακό. Ιδιαίτερα στη δυτική Κρήτη. Ο μέσος όρος των κατακόρυφων μετατοπίσεων ήταν μισό με ένα μέτρο με μέγιστο τα δέκα μέτρα στη νοτιοδυτική Κρήτη. Ο σεισμός με τον οποίο κλιμακώθηκε ο παροξυσμός, στις 21 Ιουλίου του 365, είχε μέγεθος που υπολογίστηκε 8,3 με 8,5, μετατόπισε γιγάντιο κομμάτι της λιθόσφαιρας και σήκωσε τσουνάμι που έπνιξε χιλιάδες σε Αίγυπτο, Ελλάδα, Σικελία και στις ακτές της Αδριατικής, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τη γεωργική παραγωγή στις παράκτιες πεδιάδες.
Οι ενδείξεις λοιπόν είναι ότι υπάρχουν οι τεκτονικές και οι γεωδυναμικές συνθήκες - αρχιτεκτονική ρηγμάτων και φορτισμένα εντατικά πεδία - κατά μήκος του ελληνικού τόξου, ικανές να γεννήσουν σεισμούς μεγέθους των αναμενόμενων μεγάλων στην Ιαπωνία και στην ευρύτερη περιοχή του ανατολικού Ινδικού και του Ειρηνικού. Στον ελληνικό χώρο πιθανόν με μικρότερη συχνότητα.
Αυτό σε χώρα η οποία είναι η Ιαπωνία της Ευρώπης αναφορικά με τη σεισμικότητα και έπρεπε να είναι η Ιαπωνία της Ευρώπης όσον αφορά στην ετοιμότητα. Σε χώρα για την οποία ο Παπαδόπουλος έγραφε λίγες μέρες νωρίτερα (1/8) ότι η σεισμική άπνοια συνεχίζεται από τα τέλη του 2021, εννοώντας ότι δεν έχει συμβεί ούτε ένας σεισμός πάνω από 6 από τα τέλη του 2021.
Ούτε το 112, ούτε τα φορολογικά κίνητρα για ιδιωτική ασφάλιση περιουσίας θα βοηθήσουν ιδιαίτερα στην περίπτωση ενός μεγάλου και καταστροφικού σεισμού, όλοι το συνειδητοποιούμε. Παράλληλα η αναμενόμενη κρατική μέριμνα δεν κάνει όσα οφείλει ώστε να κρατά τους πολίτες σε σεισμική εγρήγορση. Δυστυχώς η επιταχυνόμενη μεταβίβαση περιουσιών από χέρι σε χέρι ξένο - δίχως να συνοδεύεται από την αναγκαία μνήμη που προέκυπτε από μακρόχρονη κατοίκηση μελών ενός συνεκτικού κοινωνικού περιβάλλοντος - σε συνδυασμό με το απλό “φτιασίδωμα” ασυντήρητων επί της ουσίας κτιρίων, κυρίως διαμερισμάτων, καταλήγει σε λήθαργο των μεσοπρόθεσμων ιδιοκτητών και των βραχυπρόθεσμων ενοίκων αναφορικά με τον κίνδυνο στην Ελλάδα από σεισμό, ιδιαίτερα από μεγάλο σεισμό.