Ποιος ηγέτης μπορεί τώρα να ξεστομίσει με σπουδή και στόμφο για τη σωστή πλευρά της ιστορίας; Και πώς έχει γραφτεί η ιστορία αν όχι με «διορθωτικές» παρεμβάσεις σύμφωνα με το δίκιο του νικητή, οι οποίες γεννούν νέα λάθη και άδικα όχι μόνο για τον ηττημένο αλλά και για τρίτους τους οποίους τράβηξε και ρούφηξε η δίνη «ιστορικών» αντιπαλοτήτων; Καινούργιους φασισμούς με τις πολυπρόσωπες διαχρονικές επανεμφανίσεις του;

Η Δύση κοιμάται την αλαζονεία του δικαίου, στο μεσανατολικό βαθύς ο ύπνος. Δεν υπάρχει σωστή πλευρά της ιστορίας, για όποιον το πιστεύει αυταρέσκεια, φαρισαϊσμός και στην τελική μωρία. Αν ο κόσμος προχωρά, που προχωρά, είναι όταν ηγέτες επιδεικνύουν πυγμή με δικλείδες τη σύνεση και το μέτρο στην προάσπιση των συμφερόντων των λαών. Και όταν οι λαοί απαιτούν ακριβώς αυτό από τους ηγέτες τους.