Μετά σχεδόν 65 χρόνια, ένα κρατικό κανάλι εξέπεμψε ένα γερμανοθρεμμένο έργο, αυστροουγγρικής επίνοιας, που το ξαναείδα. Τυπολατρικό του κερατά, αλλά ευχάριστο στην στατικοτητά του, ξεπερνούσε τις αμηχανίες του σεναρίου καθώς ο Καρλ Χάιντς Μπεμ, ακίνητος στη γαλάζια στολή του, και πλήθος κεντημένες λιβρέες, έσωσαν τη φήμη της Ρόμι Σνάιντερ με το ολότελα σκληρό βλέμμα.

Ας σημειωθει πως και αυτά που διηγείται ο Χρηστομάνος στα τελευταία της εξηγούνται επίσης, ιδίως αν προσέξετε το βαρύ και σέρτικο ύφος των Κερκυραίων αγωγιατών και βοηθών, ήτοι βλέπει την ίδια συμπεριφορά που αντάμωσα στην πενταετία που έζησα στην Κέρκυρα, όντως αξέχαστη.

Αλλά δεν είναι νησί. Τελεσιδίκως είναι μια μαγική χώρα, δομημένη από ποπιέτες και το βλέμμα της οικογένειας των Ιδρωμένων αμή και του Ερμάννου Λούντζη.