Σκάρμπορο, Σέλμπι και καυτό κάρι.

Κέρδισα μια υποτροφία για αναστηλώσεις στο Γιόρκ. Σεπτέμβριο του '78, γέμισα το κατρέλ «Αριστείδης» ως τα μπούνια και πέρασα από Παρίσι να δω τον Γαρέφη και άλλους εμιγκρέδες, καταλήγοντας στο King ’s Manor. Η υποτροφία ήταν 200 λίρες συν τα δίδακτρα και κατέληξα νε δίνω τις 120 για ένα διαμερισματάκι στο Acomb, μετά το μουσείο των Σιδηροδρόμων. Η ατμόσφαιρα δεν θύμιζε ελληνικό πανεπιστήμιο. Καθώς η σχολή ήταν στο κέντρο και το πανεπιστήμιο «στου ουρανού το αγιασματάκι», είπα να κάνω μια επίκεψη στην πρώτη συνέλευση της χρονιάς.

Έπιναν και κουβέντιαζαν ωσάν Οστρογότθοι που μόλις γλύτωσαν από τον Αλάριχο. Θα είχε αρχαιρεσίες, καθώς υπήρχαν ίσαμε τριάντα σέχτες υποψηφίων. Μίλησαν μερικοί που είχαν φτιάξει κοινό και μετά, ο λιγότερο φοιτητής απ΄ όλους πήρε δια βοης την πλειοψηφία και πρόσταξε lets party, lads!

Ήρθαν κλητήρες με λιβρέες, κυλώντας μπιροβάρελα. Τα ήπιαμε όλα. Γνώρισα εκεί μερικούς συμμαθητές, κυαλάρισα μία Αμερικάνα και μία Μεξικάνα και ξημερώματα έφυγα προς την θάλασσα- Μπρίνλινγκον και Σκάρμπορο. Η Μέση Αγγλία άκουγε Γκλορια Γκέινορ, όση δεν έβλεπε το Interiors του Γούντι Άλλεν. Επιστρέφοντας σπίτι, πέρασα από την τράπεζα και έμεινα κόγκολος, αφού τα λεφτά της υποτροφίας δεν είχαν φανεί και ο διευθυντής έμοιαζε αμέριμνος. «Υπάρχει και το bona fide» με καθησύχασε.

Όλη μέρα διάβαζα, ευτυχής και πριν βραδυάσει, έτρωγα τρία κομμάτια Κεντάκι Φράιντ Τσίκεν. Μετά, ξεψάρωσα και επιχείρησα το πρώτο ταξίδι για Σκωτία. Την δεύτερη μέρα, άναψα από ένα κάρι φωτιά, και έπαιζα πειστικά τον Ιβανόη.