Η συζήτηση και οι τάσεις διαχωρισμού από την Ρωσία, έχουν γιγαντωθεί στον τρέχοντα αιώνα, και τα επιχειρήματα Ρώσων και Ουκρανών μοιάζουν με τον ήχο που βγαίνει από ένα κλειστό στόμα. Οι Ουκρανοί, από την εποχή που δεν αντιδρούσαν όταν τους αποκαλούσαν «Κιοβίτες Ρως» έως τους σημερινούς εραστές της ένταξης στο ΝΑΤΟ,  υποστηρίζουν ολότελα διαφορετικό ύφος και επιχειρήματα. Η χώρα του Τσερνόμπιλ και των δυο περιόδων του μεσοπολέμου, όταν οι Ουκρανοί πέθαιναν από την πείνα κατά εκατομμύρια, δεν επιτρέπει προσώρας να αποκαλυφθεί το πέπλο των διαφορών και των συγγενειών με τις γείτονες χώρες: σίγουρα οι άνθρωποι έχουν διαφορετική αντιμετώπιση με την προσήλωση της Λευκορωσίας στην Ρωσία, ενώ κάθε τόσο, κάποιος, κάτι και κάπως θα ανασύρει τις γερμανοουκρανικές σχέσεις στα χρόνια που σημαδεύτηκαν από την «ουκρανική εκστρατεία» των Ναζί, του 1942. Τότε δηλαδή που τα τμήματα του πληθυσμού με έντονα αντιρωσικά αισθήματα, θρυλείται πως συνέβαλαν στην εξόντωση Εβραίων και Ρομά, και πως ουκρανικά τάγματα μπερδεύτηκαν με καταγγελίες σφαγών, όπως του Μπάμπι Γιάρ, που θρήνησε ο Γεφτουσένκο. Ο φιλοναζισμός εκεί, δεν έχει το φλου μουρμουρητό που συνοδεύει την φιλοχιτλερική, όχι σώνει και καλά ισχυρή, παράταξη στην Ελλάδα, που δεν έφτασε στην ακμή των Ουστάσι της Κροατίας, αλλά ο σκοτεινός κύκλος μιας οργανωμένης προσήλωσης στα χιτλερικά «πιστεύω», ακόμη δείχνει τα δοντάκια του, έστω και στα φαντία ενός γυμνού κρανίου.
 
Σε κάθε περίπτωση, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, αισθάνεται πολύ πιο σίγουρος όταν διαπραγματεύεται με φιλονατοϊκούς Ουκρανούς, και οι στρατιωτικές κινήσεις των Ρώσων στη μεθόριο, μαζί με το ζελέ της Κριμαίας, είναι υπαρκτές και σε περίπτωση αναμέτρησης οι Ουκρανοί αναμένουν πολλά ζόρια και επαιτούν συνδρομή του ΝΑΤΟ. Αλλά βέβαια, εάν λείψει η χώρα αυτή από το αρχαίο σύμφωνο της Βαρσοβίας, η ρωσική πλευρά της Ευρασίας θα παραπέμπει σε «όνου γνάθον». Δηλαδή το ενδεχόμενοι γενικότερου πολέμου, θα καλύψει και περιοχές που δεν είναι ενιαία χαρτογραφημένες, όπως την Μαύρη θάλασσα και την επισφαλή κατάσταση των κρατών που ίπτανται στον χάρτη της Ινδικής Χερσονήσου και μπλέκουν επιρροές και ζώνες ασφαλείας από το Αφγανιστάν στην εξωτερική Μογγολία.
 
Από την άλλη παράταξη, ο Λαβρώφ άνετα εκχώρησε στην Ελλάδα άρωμα Καποδίστρια, της αναγνώρισε «σοφία» και μετά πήρε τηλέφωνο τον Τσαβούσογλου. Άρα, το σφυροδρέπανο θα ανεμίζει όπως στην πρωτομαγιά του 1945.