Σε ουρά σ’ ένα από αυτά τα αναβαθμισμένα μαγέρικα που παίρνεις φαγητό σε πακέτο για το σπίτι, εμφανίζεται καλοβαλμένος και καλοντυμένος νέος άντρας και λέει στην υπάλληλο: θα έρθει γνωστή μου, θα της δώσεις ό, τι ζητήσει κι εγώ θα προπληρώσω, θα καταλάβεις για ποια μιλώ σαν εμφανιστεί. Συμφωνεί η υπάλληλος, πάει ο κύριος στο ταμείο να αφήσει μετρητά ώστε να πληρώσει το φαγητό της γνωστής του και αποχωρεί. Εμφανίζεται σε λίγο, καπάκι σχεδόν, η γυναίκα με ολοφάνερη την ανάγκη να επιβιώσει. Και δίχως να υπολογίσει όσους περίμεναν ουρά να εξυπηρετηθούν, βγαίνει μπροστά και με βροντερή φωνή, αφού κοίταξε και εξέτασε τα φαγητά, διαλέγει και δίνει την παραγγελία της και προχωρά προς το ταμείο να την παραλάβει.

Είναι αυτό που είχε πει ο Μαρξ: όταν δεν έχεις τίποτα να περιμένεις, απλά δεν περιμένεις.