Έφυγα από τις εκδηλώσεις του Athens Pride με την αρχή του μουσικού προγράμματος, μετά το τέλος της πορείας κι αφού βρήκα και μίλησα με παλιούς γνώριμους. Ήθελα επιτακτικά να πάω προς νερού μου αλλά δυστυχώς, πίσω από την εργολαβία της δεντροφύτευσης στην αρχή της Ερμού, μεγάλη η ουρά στα McDonald’s. Κατέβηκα την Ερμού και έστριψα στην Αθηνάς την οποία περπάτησα βιαστικά σ’ όλο της το μήκος, ώστε να πάρω το λεωφορείο για το σπίτι κάτω από την Ομόνοια, στην Αγίου Κωνσταντίνου.

Άστεγοι είχαν ήδη στρώσει να κοιμηθούν στα πεζοδρόμια του σχετικά έρημου δρόμου.

Σε ταινία του ο Fassbinder, στο Παιχνίδι της Τύχης (γνωστή επίσης και ως ο Φοξ και οι Φίλοι του), ο σκηνοθέτης έδωσε το δικό του στίγμα στην αφέλεια τότε του κινήματος της επιθυμίας (μ’ αυτόν τον τρόπο προσδιόριζε τον εαυτό του το κίνημα – απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας) ότι η επιθυμία από μόνη της μπορεί να γεφυρώσει το ταξικό χάσμα μεταξύ των ομοφυλόφιλων αντρών. Σε μία σκηνή ο ευκατάστατος καλλιεργημένος σύντροφος μυρίζει τα ρούχα του ακαλλιέργητου και πρόσφατα πλούσιου φίλου του (ο οποίος είχε κερδίσει το λαχείο) ρωτώντας τον σκωπτικά αν εξακολουθεί ακόμα να ψωνίζεται στα δημόσια ουρητήρια.  

Το σημερινό κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ+ με τις πολλές ταυτότητες δείχνει μεγαλύτερη αφέλεια αγνοώντας την ταξική ταυτότητα.

Και μέσα στην ταυτοτική θεώρηση των δικαιωμάτων, οι Έλληνες διοργανωτές του Athens Pride ήρθαν σε μεγάλη αντίφαση. Αρνήθηκαν τη ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα σε εργαζόμενους στην ελληνική αστυνομία.

Και πυροβόλησαν το κίνημα στα πόδια.