Με προσπέρασε σε μια στοά του κέντρου δίχως να περάσω στο βλέμμα της, έμεινα απαρατήρητος. Φορούσε μπλε φόρεμα, όμορφο καλοκαιρινό στο χρώμα των ματιών της. Άσπρα σχέδια ζωγραφισμένα πάνω του. Είχα καιρό να τη δω και χάρηκα. Γύρισα καθώς απομακρυνόταν, δεν της φώναξα αλλά την κοιτούσα. Στάθηκε, γύρισε κι αυτή και με κοίταξε. 

…που με το νου μου μόνο λίγο σ' άγγιζα κι άναβε το φουστάνι που φορούσες…

Δεν ήθελα ούτε να τη γδύσω ούτε να της κάψω το φόρεμα. Μόνο να τη δω και να της μιλήσω. Χάρηκε το ίδιο - το ένιωσα - αγκαλιαστήκαμε, μιλήσαμε στα βιαστικά και υποσχεθήκαμε να βρεθούμε να τα πούμε.