Η μουσμουλιά τα χαλάει στο μέτρημα και στην επανεκκίνηση του χρόνου. Λουλουδιασμένη χριστουγεννιάτικα άλλοι λένε ότι πρόκειται για την πρώτη ανθοφορία της χρονιάς άλλοι για την τελευταία. Δεν θα τη λάβω υπόψη, ξενικό είδος έμαθε να οριοθετεί εποχές σε άλλο κλίμα. Ευπρόσδεκτη στους κήπους μας και νόστιμος ο καρπός της, αλλά τα έχει ακόμα χαμένα.

...Πως βλέπω, από τον Μάρτη,
Του Γενάρη το άσπρο μέτωπο!

Αυτά έγραψε ο Λόρκα (και μας τα μετέφερε ο Δικταίος), για τον κήπο του το Μάρτη και για όσους σκέφτονται Άνοιξη! μόλις πατήσει η 1η του μήνα. Ακόμα ο χειμώνας, εδώ. Πριν δύο μέρες ένιωσα την πιο ψυχρή μέρα του φετινού χειμώνα. Θέλησα να περπατήσω δίπλα στη θάλασσα και κατέληξα μέσα στο θερμοκήπιο των τζαμιών του αυτοκινήτου να ζεσταίνομαι απολαμβάνοντας τη θέα - κυανή, σκούρα και αφρισμένη.

Στο μεταξύ, το μέτρημα της νέας χρονιάς ξεκίνησε με τα φύλλα της ροδιάς που ξεμύτισαν στο κρύο.

Δεν θα βιαστώ για καλοκαίρι. Θα παραμείνω στο Λόρκα, παγώνοντας για λίγο τον βιαστικό Ελευθερίου που είχε γράψει, στον Άγιο Φεβρουάριο, εκείνο που από μικρός με ζέσταινε με λέξεις:

...απ’ τα μισά του μήνα Mάρτη,
στον κόσμο ετούτο είναι φορές
που πάει κανείς και δίχως χάρτη.

Μας έχουν κάψει τελευταία οι καλοκαιρίες και οι πολύμηνες ανομβρίες. Ας παραμείνουμε στο Λόρκα με το Μάρτη να έχει την πλάτη γυρισμένη στην Άνοιξη, να αντικρίζει το Γενάρη και να θυμάται χειμώνα. Για λίγο ακόμα. Δύο τριανταφυλλιές μου ξέρανε η περσινή χρονιά.

Υπάρχει και μια αμυγδαλιά στον κήπο αλλά αυτή αργεί να βάλει εμπρός.